Trwa remont kładki nad torami w centrum Stalowej Woli

- Prace zaczęliśmy trzy dni później, niż planowaliśmy. Na dodatek dokucza nam deszczowa pogoda - martwi się majster. Obecny remont jest drugim w historii zbudowanej przed czterdziestu laty kładki. Gdyby nie ta modernizacja, byłaby zamknięta, bo nadwątlona konstrukcja stała się niebezpieczna dla ludzi.

Do czasu remontu kładka przypominała ruinę. Jak już pisaliśmy, ta konstrukcja to przykład fuszerki z lat siedemdziesiątych. Odpadają z niej płytki ceramiczne, konstrukcja jest przerdzewiała, beton się kruszy. Jak wykazały badania laboratoryjne betonu wylanego na konstrukcję, był on kiepskiej jakości. Było w nim więcej piasku niż cementu.

Teraz pracownicy muszą poprawiać te fuszerki.

- Położyliśmy warstwę betonu na spodniej części kładki, po deszczach woda przesiąkła, beton namókł i odpadł - opowiada mistrz. - Gdyby była słoneczna pogoda, uwinęlibyśmy się szybko - zapewnia. Problem był także z kolejarzami. Za krótko wyłączyli wysokie napięcie na przewodach, co utrudniło wyczyszczenie i pomalowanie elementów.

Miejsce, gdzie jest kładka, należy do jednych z najbardziej ruchliwych w mieście. To okolice placu targowego i dworca autobusowego oraz przystanku kolejowego. Tędy przepływa olbrzymia masa ludzi z jednej części miasta zwanej "zatorze" do centrum.

Z powodu zamknięcia kładki ludzie muszą nadrabiać szmat drogi. Muszą przechodzić przez tory przez ulicę Popiełuszki, w sąsiedztwie komendy policji. Lawina ruszyła na dzikie przejścia przez tory i policja oraz sokiści mają teraz pełne ręce roboty.

Remont kładki kosztować będzie miasto 140 tys. zł. To tylko doraźne łatanie tej konstrukcji do czasu, aż powstanie nowa. W tym roku miasto zleci opracowanie koncepcji budowy kładki. Prace przy budowie ruszyłyby za dwa, trzy lata. Stara, odnawiana teraz kładka zostałaby całkowicie rozebrana, zostałyby tylko fundamenty, powstałaby nowa konstrukcja.

- Ale znając życie ta kładka służyć jeszcze będzie długo - uśmiecha się pracownik.

Nowa konstrukcja musi spełniać unijne normy. Wiązałaby się z tym budowa jeszcze większej konstrukcji, z małym kątem nachylenia schodów, aby mogli poruszać się po niej inwalidzi na wózkach. Koszt takiej konstrukcji to wydatek od sześciu do ośmiu milionów złotych. Być może ustawione byłyby tam windy dla niepełnosprawnych, odporne na akty wandalizmu. Obiekt musiałby być także monitorowany, aby zniechęcić do niszczenia czy wyłapywać wandali.