Trzech na drabinie

Sugestywna ekspozycja autorstwa Grażyny Stojak zasługuje na uznanie. Otwiera ją ironiczny, wręcz kpiarski "Młotek nr 1" oraz "Młotek nr 3" Marka Olszyńskiego, który z "pomocą" tych narzędzi prowadzi dialog ze sztuką, a może z naszą rzeczywistością? To wizerunek rozpadającego się świata przedstawiony z ekspresją, którą porównać można do opisów upadającej monarchii austriackiej w słynnym dziele Haszka. Cykl rozpoczyna złowieszczy "Tytanic przeworski", obok oglądamy "System wartości".

Te płótna przedstawiają zwyczajne rachunki

- bazgroły, okraszone znakami dolara i nowej złotówki. Pełzający w prochu ludzie cisną się do "Koryta", idee i przekonania zastępuje "Metafizyczny cukierek". Olszyński operuje mocnymi, czystymi barwami; nie mieści się w płaszczyźnie tradycyjnego obrazu naklejając na nią przedmioty. Jest wnikliwym kronikarzem naszych czasów.
Jego przeciwieństwem jest Marek Pokrywka - poetycki, liryczny, niekiedy ironiczny. To inny rodzaj ironii niż Olszyńskiego, twórcy "Portretu ze sztuczną szczęką". Pokrywka tworzy cykle domów, katedr, drzew i planet. Potrafi uczłowieczyć martwy budynek, zaś kosmos staje się wizerunkiem ludzkiej głowy. Taki jest również "Sen przewróconej choinki": pełen dobrotliwego humoru, ciepła i radości. Arcydziełami są lakoniczne miniaturki: portrety, martwa natura czyli świńska tuszonka, polski pejzaż (z siedzibą banku). Artysta potrafi pokazać swój świat z pomocą kilku celnych kresek i mocnych barw.
Antoni Nikiel jest autorem dużych, abstrakcyjnych kompozycji w błękitach, czerwieniach, szarościach i czerni. Pracowicie pokrywa powierzchnie płócien drobniutkimi smugami farby (czasem są to żłobione w fakturze linie i bruzdy), które kontrastuje z figurami geometrycznymi.

Taka jest "Rozmowa z czerwonym",

"W słońcu", "Wciąż kocham" oraz utrzymany w szarościach "Tryptyk". Poziome zestawienie dwóch płaszczyzn tworzy sugestywny pejzaż ("Schody do nieba") z horyzontem zaznaczonym jasną poświatą. "Błękitna impresja" kojarzy się z utworem muzycznym przez rytm i nastrój.
Nawet jeżeli nie będzie już Grupy "Na drabinie" pozostanie dobre malarstwo. To dużo.