W swoim najnowszym felietonie red. Marek Bluj pisze m. in. o słabym początku sezonu Asseco Resovii

Niedoszły dream team zasługuje na krytykę, ale hejtu nie znoszę. W Rzeszowie trudno o cuda, ale żeby nastąpiła zmiana, musi stać się cud lub zadziałać siła najwyższa. Najwierniejsi kibice na oparach cierpliwości czekają na przełamanie. Tylko żeby nie było to przełamanie na pół. Wiara umiera ostatnia. Trzymajmy się tego, że resoviacka niemoc zostanie w końcu przełamana i będzie lepiej, bo gorzej już być nie może.

Pamiętam początki odbudowy Resovii, czas, kiedy prezes Adam Góral postanowił, że postawi rzeszowską siatkówkę na nogi. Gdy słuchałem, jak opowiadał o zamierzeniach, oczy mi się zaświeciły, bo to był genialny plan pana Adama. Został zrealizowany w 150 procentach. Resoviacy zdobywali medale i zostali mistrzami Polski. Byli najlepsi. Bili Skrę i Zaksę na zawołanie. Na kwaśne jabłko. Bodajże dwa lata temu prezes Góral opowiedział mi w rozmowie o nowej koncepcji Asseco Resovii.

Filozofia pozostaje ta sama - mówił - czternastu bardzo dobrych zawodników, a najlepsza szóstka wystawiana jest do meczu przez trenera. Powoli, z czego się bardzo cieszę, zmierzamy ku temu - mówił prezes. - Jednak moim marzeniem jest zbudować w którymś momencie drużynę złożoną z Polaków, ale walczącą o najwyższe cele, aby kiedyś u nas w Rzeszowie była praktycznie reprezentacja Polski - marzył Adam Góral, wymieniając zawodników, którzy wchodzili w skład tej koncepcji. Dziś w Resovii pozostał z nich tylko Bartłomiej Lemański. Pozostali gracze - z resoviackim CV - występują w innych klubach. Co się stało z tamtą koncepcją, dlaczego nie została zrealizowana? A była taka ekscytująca.

Zobacz też: Jedenastka rundy jesiennej 4 ligi podkarpackiej