W wieku 93 lat zmarł Stanisław Szpunar

Miał numer obozowy 133.

- Nie jesteście w sanatorium (...) stąd wychodzi się tylko przez komin - tak wspominał przemówienie lagerfuhrera.

Wtedy jeszcze nie mieli pojęcia, co to znaczy: wyjść przez komin. Potem prawda ich przerażała. A potem na nią zobojętnieli.

Co było najstraszniejsze przez 6 lat życia w KL Auschwitz, potem KL Buchenwald i na koniec KL Bergen-Belsen? Najstraszniejszy we wspomnieniach był moment powrotu do domu. Kiedy z niemieckiego Bergen - Belsen dotarł wreszcie do Rzeszowa.

- Zbliżałem się po zmroku do naszego mieszkania na Budach, w oknie świeciło się światło, ale nie miałem pojęcia, czy moi tam jeszcze mieszkają, czy w ogóle żyją - wspominał. - W mieszkaniu była tylko siostra i mama. Mama, kiedy mnie zobaczyła, postradała zmysły. Śmiała się i płakała na przemian, nie sposób jej było uspokoić. Nie było psychiatry, nie było środków uspokajających. Przez tydzień musiałem leżeć obok niej na łóżku i trzymać ją za rękę, wtedy nie śmiała się, nie płakała, nie bełkotała.

Stanisław Marian Szpunar urodził się w 1923 w Rzeszowie. Po wojnie studiował na Akademii Handlowej, a później pracował jako informatyk przy pierwszych polskich komputerach.

CZYTAJ TEŻ: Numer obozowy 133. Ostatni rzeszowianin z pierwszego transportu do Auschwitz