Widziane z bliska: Więcej takich jak Niko Penczew

"Niko" udowodnił ostatnim malkontentom, że siatkarz z niego przedni. Potwierdził tylko swoją klasę, co nie było dla mnie żadnym zaskoczeniem.

Uśmiechałem się pod wąsem, kiedy - jak jeszcze w tamtym sezonie - składałem mu gratulacje po angielsku, a tymczasem on fajną, płynną polszczyzną mówi do mnie po raz pierwszy: "porozmawiamy po polsku". Wiedziałem, że uczy się naszego języka, ale nie przypuszczałem, że tak dobrze mu idzie. W dodatku nie omieszkał podkreślić, że koledzy chwalą go za dobry akcent. Rzeczywiście, taki ma.

Niby zwyczajna rzecz, bo współczesny świat, jest - używając obiegowego wyrażenia - jedną wielką wioską; bez znajomości języków obcych jednak ani rusz. Co drugi uczy się jakiegoś języka, ale w Polsce sportowcy obcokrajowcy z reguły wciąż mówią tylko po angielsku. Nawet po kilku latach ledwie wyduszą z siebie "na zdrowie". Wydaje się jednak, że te czasy już mijają. Grają, jeżdżą lub strzelają w naszych ligach coraz bardziej profesjonalni faceci. Zdają sobie sprawę, że profesjonalizm niejedno ma imię i warto z kolegami i kibicami umieć zamienić kilka słów w ich języku. Penczew podkreśla, że bardzo mu to pomaga w komunikacji z trenerem i kolegami. Na co dzień też.

Doskonały przykład szacunku dla swojej pracy na stanowisku trenera kadry siatkarzy, zawodników, kibiców, dla Polski dał Stephane Antiga, który dobrze mówi po polsku. Na rzeszowskim gruncie pionierem w błyskawicznym nauczeniu się polskiego był były trener resoviaków Ljubo Travica. Russell Holmes, inny z siatkarzy Asseco Resovii, także przyznał się, że uczy się naszego języka.

Nazwisk zawodników, którzy biegle mówią po polsku, mógłbym wymienić wiele. Ale jeszcze więcej jest takich, którzy mają to daleko w nosie. "Niech mówią w swoim języku, tylko niech dobrze grają" - kwituje sprawę jeden z trenerów. A ja mam dużo większy szacunek do osób, które nauczyły się polskiego lub chociaż się starają. Poziom rozgrywek od tego nie wzrośnie. Chociaż kto wie...?