"Wiśniowy sad" Antoniego Czechowa otworzy rzeszowski festiwal Trans/Misje [WIDEO]

Sztukę genialnego rosyjskiego dramaturga i nowelisty wyreżyserował zaprzyjaźniony z rzeszowskim teatrem gruziński reżyser Andro Enukidze, dyrektor artystyczny teatru im. Ilii Czawczawadzego w Batumi.

Reżyser w statyczny, dialogowy wymiar sztuki Czechowa wlał dynamiczne elementy humoru i tańca nadając jej formę rapsodu. Scenografię zaprojektował wybitny gruziński malarz i scenograf Mirian Shvelidze przy udziale Shota Bagalishvili. Na scenografię łączącą dwie odległe przestrzenie, Paryża i Rosji, składają się bogate w fakturę tkaniny i szkło. Zwisające z sufitu sceny XIX-wieczne suknie podkreślają lekkość sztuki i to, że najważniejsze role należą do kobiet. A tych w adaptacji Andro Enukidze wbrew Czechowowi są tylko dwie: Mariola Łabno-Flaumenhaft odgrywa Raniewską, a Dagny Mikoś Anię, Warię, Charlotte i Duniaszę.

Na środowej konferencji prasowej reżyser zapewnił, że otrzymał pełną artystyczną swobodę od dyrektora rzeszowskiego teatru Jana Nowary, to on zdecydował o obsadzie sztuki. Zapytany o gruzińskie elementy obecne w inscenizacji, odpowiedział, że nie ma ich jako takich. Dodał jednocześnie, że jego praca nad „Wiśniowym sadem” nie jest dziełem przypadku:

- „Trzy siostry” Czechow napisał w Batumi. Niedawno w Batumi robiłem „Mewę” i od tego zaczęła się w moim życiu wspaniała fala Czechowa. Czechow był bardzo wrażliwy na gruzińskie elementy. W „Trzech siostrach” jest wiele gruzińskich określeń, tak jakby sztuka działa się naprawdę w Gruzji. Każdy Gruzin ma Czechowa w sercu, nie patrzy na to, że był Rosjaninem. Ten wielki Rosjanin był jednocześnie wielkim człowiekiem – mówił szukając polskich słów Andro Enukidze.

24 wydarzeń w przestrzeniach miejskich i teatralnej stworzonych przez artystów z Europy-Środkowo-Wschodniej, w tym nie tylko spektakle, ale i koncerty i wystawy, w sumie 10 dni (20-29 sierpnia) spotkań ze sztuką – taki jest tegoroczny, czwarty już Międzynarodowy Festiwal Sztuk Trans/Misje Trójmorze organizowany przez rzeszowską „Siemaszkową”.