Władza równa się szacunek do ludzi [KOMENTARZ]

Trudno mi więc słuchać Czytelników, których spotykają takie przykrości, jak chociażby panią Angelikę z Łańcuta. Schorowana kobieta stanęła przed lekarzem orzecznikiem, który miał ocenić stan jej zdrowia. Ważniejsze od tego, jak ocenił, jest to, jak oceniał?

KOMENTOWANY ARTYKUŁ: Mieszkanka Łańcuta: Lekarz orzecznik mnie „uzdrowił”

Jeśli wierzyć jej relacjom, lekarz był bardzo nieprzyjemny. Na szczęście pani Angelika poskarżyła się na jego zachowanie przełożonej. Lekarz w rozmowie z szefową stwierdził, że zachowywał się w porządku.

I tu mamy słowo przeciwko słowu. Najtrudniejsza z sytuacji, bo racje są rozłożone po równo, po obu stronach. To znaczy, teoretycznie powinny być rozłożone równo. W rzeczywistości zdarza się, niestety, że racje przechylają się na stronę tego, kto w całej sytuacji ma więcej władzy i lepsze znajomości... Mam nadzieję, że w tej sytuacji tak nie będzie i ten, kto będzie podejmował decyzję, będzie oceniał podejście człowieka do człowieka, a nie władzy do petenta.

Decyzje podejmowane przez lekarzy nie muszą się nikomu podobać, bo one nie od tego są. Ale ważne jest, żeby lekarz, który je podejmuje, podejmował je po wnikliwej analizie. Po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną. To po pierwsze.

Po drugie, żeby rozmawiał z osobą, która przed nim siedzi, jak z równym sobie. Bez względu na to, z kim rozmawia. Ja wiem, że trudnych rzeczy nie da się powiedzieć w łatwy sposób, ale można je powiedzieć w sposób kulturalny z szacunkiem dla swojego rozmówcy. Bez niepotrzebnego pokazywania, kto tu ma władzę. Wystarczy chcieć. I to się odnosi do wszystkich sytuacji, w których człowiek spotyka się z władzą, nie konkretnie do tej jednej. Bo władza równa się szacunek dla ludzi. To władza jest dla nas przykładem, jak się zachowywać... Czyż nie?