Z laską po połoninach

Zgodnie z zapisami Ustawy o Emeryturach i Rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, z końcem 2007 r. ratownicy górscy stracą prawo do świadczeń emerytalnych po ukończeniu 55 lat.

Według nowych zasad, będą mogli to zrobić najszybciej po 60. roku życia (tzw. emerytura pomostowa), ale to im się nie opłaci - ich wynagrodzenie wyniesie zaledwie 70 procent.

Z laską po połoninach

Chcąc otrzymać świadczenie w pełnym wymiarze, będą zmuszeni pracować do ukończenia 65 lat.

- To absurd - denerwują się ratownicy. - W górach trzeba być sprawnym fizycznie, a czy ktoś w podeszłym wieku może o sobie tak powiedzieć?

Leszek Berezka z Bieszczadzkiej Grupy GOPR: - Nie wyobrażam sobie, by człowiek po sześćdziesiątce biegał po połoninach szukać zaginionych turystów. Nie ta wydolność ani sprawność.

Inny goprowiec dodaje: - To przecież często praca w skrajnie trudnych warunkach, w śnieżnych zaspach i zawiejach. Trzeba przedzierać się przez lasy, pokonywać stromizny, forsować głębokie jary i potoki.

Nadzieja w MSWiA

Zaniepokojeni ratownicy napisali do posłów oraz MSWiA, które sprawuje nadzór nad GOPR i TOPR.

- Mamy zapewnienie, że resort dołoży starań, by utrzymać obecne zasady przechodzenia ratowników górskich na wcześniejszą emeryturę - mówi Jacek Dębicki, naczelnik GOPR.

- Prawdopodobnie nie uda się jednak wywalczyć, by pobierali oni pełne świadczenia. Taki przywilej dostaną dopiero po ukończeniu 65 lat.

Zdaniem Dębickiego, oszczędzanie na ratownikach górskich nie ma sensu.

Etatowych pracowników GOPR jest w Polsce zaledwie 74.