Zabrakło wizji

- Ta sytuacja, mimo dokonanych zmian, nadal pozostaje niestabilna, co nie znaczy, że jest zła.

- Co jest tego powodem?
- Brak stabilizacji wynika przede wszystkim z działalności dwóch dotychczasowych rektorów, którym zabrakło nie tylko wizji rozwoju szkoły, ale także umiejętności kierowania kadrą naukowo-dydaktyczną.

- Skąd pochodzi kadra?
- W większości z krakowskiego środowiska naukowego, w mniejszym stopniu z Uniwersytetu Rzeszowskiego i z Sanoka.

- Czego nie zrobili - pani zdaniem - poprzednicy?
- Nie dołożyli m.in. dostatecznych starań, aby wypracować właściwy profil kształcenia. Uczelnia jako ośrodek młody powinna dążyć do poszerzenia oferty programowej, przemyślanej, znajdującej odzwierciedlenie w oczekiwaniach młodzieży i zapotrzebowaniach regionu. Tego zabrakło.

- Powielanie programu kształcenia i struktury organizacyjnej uczelni na wzór uniwersytecki, do czego głównie dążył rektor J. Wróbel, nie tylko zawiodło oczekiwania Senatu oraz kadry, ale było poważnym błędem, który w najbliższej przyszłości mógł negatywnie wpłynąć na dalszy rozwój uczelni.

- Powiedziałabym, że w niewielkim stopniu, ale stało się tak głównie dzięki odpowiedzialnej postawie prorektora, kierowników zakładów i pracowników uczelni. To dzięki nim sanocka PWSZ mimo wszystko rozwija się, dowodem są dwa nowe kierunki: pielęgniarstwo oraz mechanika i budowa maszyn.

- Głównie za sprawą kontaktów z innymi uczelniami oraz organizowanym praktykom. Np. w bieżącym roku akademickim studenci wyjadą na Ukrainę i Słowację. Wezmą udział w obozach wędrownych po Ukrainie i Rumunii, będą też praktykować w znanych instytucjach, np. w Euroregionie Tatry.

- Z poczuciem dużego obowiązku i odpowiedzialności za przyszłość tej uczelni. Z przekonaniem, że uda mi się wiele dobrego dla niej zrobić. Myślę, że nie będę w tym osamotniona.