Zmarł Tadeusz Pakuła, były szef pilotów doświadczalnych w WSK PZL Mielec

Jego wnuczka Konstancja mówiła nam, że dziadzio był człowiekiem niezwykle otwartym na ludzi, gotowym nieść pomoc w każdej chwili, dla najbliższych był opoką i niezwykłym, acz skromnym człowiekiem. Nigdy się nie chwalił, dla nas po prostu był kochanym Dziadziem-Tadziem, informacje o jego osiągnięciach i wpływie na konkretne osoby ze świata lotnictwa do najmłodszego pokolenia docierają dopiero teraz.

Według biografii Tadeusza Pakuły w Encyklopedii Miasta Mielca, był on cenionym fachowcem i znaną postacią związaną z lotnictwem w Mielcu. Urodził się 27 marca 1933 r. w Rokitnie (syn Michała i Zofii z d. Matusik). Ukończył Państwową Szkołę Przemysłową w Zamościu w 1952 r., a po niej studia na Wydziale Lotniczym Politechniki Warszawskiej na kierunku: budowa osprzętu lotniczego i uzyskał w 1956 r. tytuł inżyniera lotnictwa.

Od 1 września 1956 r. do 1990 r. pracował w WSK „PZL-Mielec” zaczynając swoją karierę zawodową od: technologa w Wydziale 57 (do 1960 r.), poprzez zastępcę kierownika Wydziału 57 (1960-65), kierownika W-57 (1965-69), samolotowego pilota doświadczalnego (1969-73) i awansując na szefa pilotów, szefa personelu lotniczego, pilota samolotowego - instruktora I klasy i samolotowego pilota doświadczalnego I klasy (1973-1990).

Opracował pierwszą w Polsce Instrukcję wykonywania lotów patrolowych oraz lotów połączonych z gaszeniem pożarów. Był autorem programu szkolenia lotniczego pilotów w zakresie patrolowania i gaszenia pożarów lasów, który po sprawdzeniu w szkoleniu praktycznym pilotów został przez Ministerstwo Komunikacji zalecony do wykorzystywania we wszystkich przedsiębiorstwach lotnictwa gospodarczego, prowadzących działalność ppoż.

Osobiście uczestniczył w wielu lotach instruktażowych i operacyjnych na samolotach M-18 „Dromader”, połączonych z gaszeniem pożarów lasów, także w Grecji oraz w Kanadzie.

Jako pasjonat lotnictwa, oprócz pracy zawodowej działał aktywnie w Aeroklubie Mieleckim jako pilot instruktor szybowcowy, pilot - instruktor samolotowy, szef wyszkolenia i członek Zarządu AM. Należał także do Mieleckiego Klubu Seniorów Lotnictwa.

Ogółem wylatał ok. 12 000 godzin na samolotach i ok. 1 000 godzin na szybowcach. Jako pilot szybowcowy uzyskał międzynarodową odznakę szybowcową z trzema diamentami.

Za swoje dokonania został wyróżniony m.in.: Krzyżem Kawalerskim OOP, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem 30-lecia Polski Ludowej, Srebrnym Medalem „Za Zasługi dla Obronności Kraju”, Odznaką 100–lecia Sportu Polskiego, Odznaką „Zasłużony Działacz Lotnictwa Sportowego”, Srebrną Odznaką „Za Zasługi dla Aeroklubu PRL” i Pamiątkowym Medalem „Za aktywne uczestnictwo w produkcji samolotów An-2” (nadany przez dwóch ministrów b. ZSRR). Został też wpisany do Księgi Zasłużonych dla Miasta Mielca.

Ostatnie pożegnanie Tadeusza Pakuły odbędzie się w sobotę 2 stycznia, o godz. 11:30 w kaplicy na cmentarzu Wilkowyja w Rzeszowie.