Zobacz, jak piękne pocztówki wielkanocne kiedyś produkowano [ZDJĘCIA]

Wiele kart jest bardzo typowych, bo przedstawiają kolorowe pisanki, króliki, rozkwitające bazie i wyrywające się do życia pisklaki.
Ale są pocztówki, które wzbudzają podziw swoją niecodzienną pomysłowością i artystycznym wykonaniem.

Jedną z nich jest bez wątpienia utrzymana w żywych barwach pocztówka przedstawiająca anioła w stroju krakowskim, trzymającego w dłoniach wielką pisankę. Pocztówkę tę zaprojektowała wybitna malarka Anna Gramatyka-Ostrowska (1882-1958).

Jak można przeczytać na Wikipedii, malarka malowała głównie pejzaże i portrety, zajmowała się grafiką użytkową (afisze, znaki drukarskie, kartki pocztowe, kalendarze), tworzyła graficzną oprawę czasopism (w 1908 „Polski Poradnik Graficzny”, w 1919 „Maski”). Zajmowała się ilustratorstwem i scenografią, między innymi ilustrowała książki dla dzieci. Projektowała witraże, np. w kamienicy przy ulicy Szpitalnej 38 w Krakowie oraz plafon w willi lwowskiego architekta Stanisława Ulejskiego.

Uwagę przykuwa też wydana w 1914 r. patriotyczna karta pocztowa autorstwa innego krakowskiego artysty, Walerego Eliasza Radzikowskiego (1840-1905). Artysta malował głównie obrazy o tematyce historycznej, krajobrazy Tatr, także widoki zabytków Krakowa, portrety, obrazy i malowidła ścienne o tematyce religijnej.

W centrum karty pocztowej jego autorstwa stoi Tadeusz Kościuszko składający przysięgę na Rynku w Krakowie, z lewej strony u góry widać zmartwychwstałego Chrystusa, z prawej u góry dwa bociany karmią młode w gniazdach, a w lewym dolnym rogu dwaj mężczyźni w strojach ludowych sadzą młode drzewa na tle gór. Życzenia na karcie brzmią następująco: „Pobłogosław Chryste Panie: Niech Ojczyzna Zmartwychwstanie. Alelluja! Alelluja!”.

Oprócz pocztówek publikujemy też inne materiały ikonograficzne związane ze Świętami Wielkanocnymi. W tej grupie warto zwrócić uwagę chociażby na zdjęcie Grobu Pańskiego i straży grobowej w Pruchniku z lat 30. XX wieku, czy też miedzioryt "Zdjęcie z Krzyża" Lucasa Verstermana z 1620 r., wg P.P. Rubensa. Te materiały w większym stopniu skłaniają do zadumy nad życiem, niż do wiosennej euforii.