Alicja Wilk: będę się uczyć siatkówki w USA

- Ty i twoje koleżanki wysoko ograłyście faworyzowany Developres Rzeszów…
- Nie spodziewałyśmy się tego, że wygramy 3:0. Liczyłyśmy, że może uda nam się ugrać cokolwiek, a w ogóle wygrana prawie nie wchodziła w grę. Po cichu myślałam, że uda nam się to w tie-breaku. Jestem bardzo zadowolona z naszej gry i z wyniku.

- Początek nie był najlepszy, ale potem jak weszła Ewelina Halasz poszło świetnie. To był kluczowy moment?
- Ewelinka weszła i zagrała świetny mecz. Pewnie kończyła piłki i można było na niej polegać. Cieszę się, że tak dobrze zagrała i że nam pomogła.

- Skoro pokonałyście wszystkich faworytów Developres i Szóstkę Biłgoraj, to ktoś wam jeszcze może zagrozić w lidze?
- Nie ma szans. Teraz już nikt nas nie pokona.

- Odważne słowa…
- Oczywiście przesadzam, bo każdy może z wygrać z nami i my możemy wygrać z każdym. Nikt nie ma patentu na wygrywanie, choć życzę sobie i drużynie samych zwycięstw.

- Nie dane ci będzie dokończyć sezon w Karpatach…
- A szkoda, bo tak dobrze nam idzie. Jestem tylko do końca tego roku, potem będę śledzić w internecie jak dziewczyny wygrywają kolejne mecze.

- Wyjeżdżasz na stypendium siatkarskie do Stanów Zjednoczonych…
- Tak będę się tam uczyć i grać w siatkówkę. Wyjeżdżam zaraz na początku nowego roku.

- Nie jesteś pierwszą, która będzie mieć okazję trenować w USA. Rozmawiałaś z innymi siatkarkami, które tam były?
- Rozmawiałam z Anią Tomaszewską, która chodziła do tej szkoły do której ja jadę. Bardzo sobie chwaliła warunki, szkołę, poziom edukacji, trenerów i drużynę. W samych superlatywach przedstawiała mi sytuację, która tam jest, dlatego jestem bardzo podekscytowana całym wyjazdem.

- Trudno załapać się na takie stypendium?
- Trzeba przede wszystkim wykazać się dużą chęcią, trzeba dać coś z siebie, zdać kilka egzaminów językowych, poświęcić się trochę. Dla chcącego nic trudnego.