Artur Ragan: Pomaganie tylko młodym bezrobotnym to dyskryminacja innych

Jakąś grupę przedsiębiorców na pewno. Ważne, że uczenie zawodu też będzie jakoś dofinansowane. Pytanie, czy będzie ono dostępne tylko w drugim roku zatrudnienia. To byłoby trochę bez sensu, bo największe nakłady na podnoszenie kwalifikacji pracodawca ponosi właśnie w początkowym okresie zatrudnienia. Dla mnie ta nowelizacja nadal nosi znamiona dyskryminacji ze względu na wiek. Konstytucja RP w art. 32 ustanawia zasadę równości obywateli wobec prawa. Z pieniędzy podatników finansowane będzie wsparcie dla bezrobotnych przed trzydziestką, mimo że największe problemy z powrotem na rynek pracy mają bezrobotni powyżej 50 roku życia. Gdyby prywatny przedsiębiorca ogłosił „zatrudnię tysiąc osób przed 30 rokiem życia”, każdy spytałby, skąd i dlaczego taka dyskryminacja. Kiedy podobną rzecz robi państwo za publiczne pieniądze, jakoś nie słychać głosów sprzeciwu.

Według rządu, w pierwszym roku funkcjonowania nowych rozwiązań z pomocy może skorzystać ok. 30 tysięcy bezrobotnych, a przez trzy lata - 100 tysięcy. Jaka jest realna szansa, że uda się te wskaźniki osiągnąć?

Trudno oszacować, ale zainteresowanie rozdawanymi za darmo pieniędzmi zawsze było i będzie wysokie. Bezrobotnych przed trzydziestką też mamy pod dostatkiem, bo w niektórych województwach stanowią ponad połowę ogółu bezrobotnych. Zastanawia mnie, jakie będą to miejsca pracy. Jak wiele osób zostanie zatrudnionych do pakowania importowanych zabawek do importowanych kartonów, a ile przy przetwórstwie polskiej żywności z przeznaczeniem na eksport? Jeśli nawet 30 tysięcy osób zostanie zatrudnionych w magazynach za minimalną pensję, ale po dwóch latach stracą pracę, to trudno będzie nazwać to sukcesem.

Zgodnie z wprowadzonymi zmianami, z refundacji nie będą mogły skorzystać firmy, które w ostatnich sześciu miesiącach zwolniły pracowników. Po co je wprowadzono?

Chodzi o zabezpieczenie się przed zwalnianiem dotychczas zatrudnionych pracowników i zastępowaniem ich bezrobotnymi do 30 roku życia. Dobrze, że ktoś pomyślał o zlikwidowaniu tej furtki, bo kiedy pierwszy raz usłyszałem o tym rozwiązaniu, od razu pomyślałem o nim jak o wielkiej akcji „wymień pracownika na młodszego i tańszego” finansowanej z budżetu państwa. Z drugiej strony, trochę to niesprawiedliwe, że firma X wychodząca z kłopotów i zmuszona do zwolnień, teraz będzie pozbawiona jednego z instrumentów wspierających, a firma Y zatrudniająca wyłącznie na umowach cywilnoprawnych nie będzie miała tego kłopotu.

Jak skutecznie można rozwiązać problem bezrobocia wśród młodych?

Najczęściej pojawiające się problemy młodych bezrobotnych to szeroko rozumiany brak doświadczenia, brak praktycznych umiejętności poszukiwanych obecnie na rynku pracy oraz zbyt wysokie oczekiwania płacowe na starcie. Sposobem mogą być różne formy kształcenia zawodowego, podczas których dwa dni są poświęcane na zajęcia dydaktyczne, a pozostałe trzy - na naukę zawodu w konkretnej firmie. Na dofinansowanie takich działań z czystym sumieniem wydałbym trochę grosza z państwowej kasy, bo to oznaczałoby inwestowanie w podnoszenie kwalifikacji, a nie w utrzymanie miejsca pracy przy łopacie przez rok.