Dawna klasa żyje we wspomnieniach

- Zwracał uwagę informator o wystawie w formie starego zeszytu w niebieskoszarej okładce, z tabliczką mnożenia z tyłu. Każdy kiedyś miał taki zeszyt. Podobały się projekty i aranżacja - nie zza sznurka i nie z gablotki. Także odtworzone wnętrze przedwojennej klasy ze starymi ławkami, w których można było zasiąść jak na lekcji.

- Szczególnym magnesem były lekcje kaligrafii w muzeum.

- Przyjeżdżały szkolne wycieczki z Rzeszowa, Leska, Sanoka z różnych stron. Wielką frajdą było pisanie atramentem, zwykłym piórem ze stalówką. Starsze dzieci miały w tej klasie lekcje historii, korzystanie ze starych podręczników, od czasów austriackich. Były też zajęcia dla studentów nt. dziejów szkolnictwa galicyjskiego. W niedziele przychodziły całe rodziny, dziadkowie z wnukami i każdy wspominał swoje czasy.

- Jak się udało zgromadzić tyle eksponatów: fotografie, tableau, robótki ręczne, mundurki, sprzęty?

- To rezultat 2-letniej kwerendy. Stare ławki ściągnęliśmy z Babic, pomoce dydaktyczne z różnych szkół, np. szkielet krowy ze strychu szkoły w Wyszatycach. Dużo pamiątek z przemyskich liceów - Słowackiego i Morawskiego, z kolekcji prywatnych, z muzeów, z wrocławskiego Ossolineum. Z poznańskiej Biblioteki Uniwersyteckiej wypożyczyliśmy elementarze i podręczniki z pieczęciami Muzeum Szkolnego we Lwowie, wywiezione przez Niemców podczas II wojny.

- Skąd pomysł tej ekspozycji?

- Zainspirowały mnie stare rysunki szkolne braci Osińskich, które są w zbiorach naszego muzeum. Szkolna klasa żyje w człowieku całe życie, do tych wspomnień się wraca.

- A co sprawiło największą radość?

- To, że wystawa doszła do skutku, mimo kłopotów finansowych. Udało się dzięki wsparciu dyrekcji muzeum i życzliwości wielu osób. Cieszę się, że "Klasa starej daty" wzbudziła taki rezonans u zwiedzających i znalazła uznanie jurorów "Sybilli" w kat. wystaw historycznych. Teraz jest pokazywana w Ostrowcu Świętokrzyskim, później pojedzie do Sandomierza.