Ewa Draus: grejpfrut na kolację

Ewie Draus, wojewodzie podkarpackiemu, zdarza się dyskretnie unieść filiżankę z cieniuchnej porcelany, by podpatrzeć, z jakiej jest fabryki ("w kancelarii premiera jest ćmielowska"). Marki rozróżnia po wzorach. W muzeum nie opuści zbiorów porcelany. Ceni urodę stołu i talerza. Dobiera obrusy, zastawę, świeczniki, kwiaty. Serwetek ("lniane, tkane") ma bez liku, odpowiednie do okazji i świąt.

Upodobanie do zdrowej kuchni wyniosła z rodzinnego domu w Kolbuszowej.

- Rodzice nie byli najmłodsi, więc uważali na to, co jedzą. Mama oszczędnie dawkowała tłuszcze, niedosalała. Lubiła zupy mleczne, za którymi ja nie przepadałam. Jakiś odruch niechęci do kaszy manny na mleku został. Byłam najmłodsza, nie pamiętam, co lubili starsi bracia. Ja na pewno przepadałam za barszczem czerwonym, buraczkami i galicyjskim żurkiem z zakwasu przygotowanego przez mamę.Nie, nie, zakwasu zrobić nie potrafię - śmieje się wojewoda.

Drożdżowe z konfiturą

Przepada za drożdżowym ciastem. Mama Drausowa piekła je rewelacyjnie, dlatego wojewoda czasem szuka w sklepie drożdżowego z rodzynkami, by przypominało smaki z dzieciństwa. Drożdżowe ciasto z konfiturą własnej roboty je na śniadanie.

- Lubiłam wpadać do kuchni, pomóc mamie, pogadać - mówi. - Szybko nauczyłam się lepić pierogi, by nie rozklejały się w gotowaniu. Mama wkładała serce w domowe kucharzenie, zaskakiwała nowymi potrawami. Gromadziła przepisy w zeszytach, więc kiedy zatęsknię za dawnymi smakami sięgam po nie.

Szarlotka wojewody

Ewa Draus piecze ciasta. Pochwali się szarlotką na kruchym cieście. Uważa, że jeśli lubi się pieczenie, ciasto zawsze wyjdzie. Znajduje czas, by przygotować niskosłodzone galaretki z malin i czarnej porzeczki.

- W wolnych chwilach lubię pobyć w kuchni. Czasem zmieniam menu, żeby popróbować nowości, połączyć ciekawe smaki. Zapraszam przyjaciół i częstuję. W sezonie serwuję dużo sałatek z własnoręcznie przyrządzonym sosem winegret. Używam bardzo dobrych składników - oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia, ale tylko wybranych firm, plus sok z cytryny, sól, pieprz. Czasem dodaję bazylii lub innych ziół, zależnie od rodzaju sałatki.

Kuchnia z ziołami i oliwą

Wojewoda nie wyobraża sobie kuchni bez ziół. Rozmaryn i czosnek dodaje do polędwicy wołowej, kurczaka podaje z sosem bazyliowym. Pod ręką jest także wino, wytrawne czerwone i białe, zależnie od rodzaju menu. We Francji, gdzie studiowała, nauczyła się je podawać w odpowiedniej temperaturze.

Francja kojarzy się jej z bogactwem serów i sałat, serwowaniem dużych ilości gotowanych warzyw. Kiedy tam pojedzie, zawsze wraca z serami. Czasem dokupuje holenderskie.

- Używam tylko oliwy z oliwek, a do smażenia olej ryżowy. Unikam smalcu i margaryny. I gotuję dużo warzyw.

Z domu nie wychodzi bez śniadania. Na obiad wpada do urzędowej stołówki. Chętnie jada białe mięso, obowiązkowo z surówką. Wieczorem, na późną kolację stara się zjeść coś lekkostrawnego. Może być sałatka z kromką chleba z serem albo tylko grejpfrut. Pije dużo wody mineralnej.

I herbata, bo jest jej wielkim smakoszem. Ma w domu kolekcję herbat z akcesoriami do parzenia. Sięga po zdrowe herbaty zielone, z pełnych liści, żadnych mielonych części. A zapachowe? Owszem, ale bez przesady, bo szuka w herbacie smaku. Może być szczypta bergamotki.