Gmina Strzyżów: Z pomocy społecznej od lat korzystają te same osoby

Niektórzy muszą korzystać aż z kilku różnych zasiłków. Wszystkiemu winne jest długotrwałe bezrobocie. Ile rodzin w gminie Strzyżów nie poradziłoby sobie bez pomocy ośrodka pomocy społecznej? Rodzin, które sięgnęły tylko po zasiłek okresowy w ub. roku było 473 (841 tys. zł), a rok wcześniej 451 (918 tys. zł). Tymczasem kolejka po pieniądze na podreperowanie domowego budżetu, przyznawane są głównie na 2 - 3 miesiące.

To głównie osoby bezrobotne, ale też osoby, które nie mają możliwości zatrudnienia ze względu na długotrwałą chorobę. Przy czym te osoby mogą też starać się o jednorazowy zasiłek celowy na przykład na opał, leki. Wnioski w tym przypadku rozpatrywane są indywidualnie. Jeśli sytuacja finansowa jest dramatyczna w danej rodzinie, maksymalnie ośrodek może przyznać w wysokości 650 zł.

Zasiłek celowy trafił w ub. roku 237 rodzin na kwotę 55 tys. zł. Dla porównania, w 2009 r. było to 86 tys. zł dla 300 rodzin. Oprócz tego osoby z orzeczeniem niepełnosprawności i kobiety powyżej 60 lat i mężczyźni powyżej 65 lat mogą liczyć co miesiąc na zasiłek stały. Tutaj osoba nie musi być osobą bezrobotną, by liczyć na tę pomoc. W 2010 r. było ich 72 (281 tys. zł), a w 2009 r. - 70 (280 tys. zł). Osoby korzystające z zasiłku stałego, mogą też korzystać z celowego.

Chociaż kryteria uzyskania pomocy nie zmieniają się od kilku lat (dochód na osobę w rodzinie do 351 zł, a samotnych do 477 zł) ośrodki pomocy społecznej w niektórych przypadkach przeznaczały więcej pieniędzy na zasiłki. Ich wysokość jest ustalana indywidualnie. W zależności od sytuacji danej rodziny czy osoby.

- U nas liczba podopiecznych korzystających z zasiłków jest na jednakowym poziomie. Nie zauważyłam drastycznego wzrostu, ani spadku. Wynika to z długotrwałego bezrobocia naszych podopiecznych - twierdzi Alina Banek, kierownik Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Strzyżowie.

- To świadczy o jednym, że załamanie gospodarcze nie odbiło się na najbiedniejszych. Bezrobotni wciąż są bezrobotnymi. Ci z kolei, którzy zostali zwolnieni z pracy nie liczyli na pomoc społeczną, tylko emigrowali za zarobkiem poza granice naszego kraju - analizuje Tomasz Soliński, ekonomista z Rzeszowa.