Grzegorz Opaliński: Pracować w Górniku Zabrze to coś wspaniałego, ale legenda tego klubu mnie nie przytłoczy

Gratuluję nowej pracy, choć debiut ma pan niezbyt ciekawy...
Rzeczywiście ten pierwszy mecz nie wyglądał za dobrze. Oczywiście cieszę się z nowej pracy, ale dostać ją to jedno. Teraz trzeba zakasać rękawy i sprawić, żeby drużyna Górnika jak najszybciej wyszła z marazmu i opuściła ostatnie miejsce w tabeli.

Chyba nie spodziewał się pan, że wasz powrót do ekstraklasy nastąpi na Podkarpaciu...
Na pewno. Było to jednak takim przyjemnym akcentem. Byłem w Mielcu na meczu Termaliki tydzień wcześniej i siedząc na trybunach, nie spodziewałem się, że za kilka dni będę w tym samym miejscu, ale na boisku jako trener.

Górnik to legenda, to zaszczyt w takim klubie pracować...
To jest wspaniałe, ale racjonalnie podchodzę do tego, ta legenda mnie nie przytłoczy, dla mnie to kolejny klub, w którym muszę dać z siebie sto procent. Nie mniej jednak, to coś niesamowitego być w Górniku.

To też ogromna presja. Kibice są wymagający.
Nie da się ukryć, że Górnik Zabrze był w ósemce w poprzednim sezonie i wciąż aspiruje, by grać o najwyższe miejsca, dlatego presja musi być większa. Kibice i środowisko jest też na pewno bardziej wymagające niż np. w Podbeskidziu, które tak naprawdę dopiero zaczyna grę na wysokim poziomie. Ale to ciągle sprawa drugorzędna. Tak samo tu, jak i w Stali Rzeszów czy Izolatorze dam z siebie wszystko.

Rozpamiętuje pan nieudany epizod z Izolatorem sprzed roku?
Ja uważam, że była to bardzo dobra nauka dla mnie i dla każdego z działaczy i piłkarzy. Rzadko spotykane są momenty, kiedy w kilku meczach strzela się cztery czy pięć "samobójów", a parę innych bramek traci się po stałych fragmentach gry. Wiem, że nie wszystkich przekonałem. Cóż, każdy dzień i każda praca w klubie daje nowe doświadczenia. Taka nauka przynosi jednak korzyści.