Hierarcha i polityk

Jan Pakosławic, któremu Kazimierz Wielki nadał za zasługi Rzeszów, miał trzech synów o imieniu Jan. Drugi spośród nich, który urodził się w 1345 lub 1346 r., w roku akademickim 1404/5 został rektorem Uniwersytetu Krakowskiego.
Król Władysław Jagiełło cenił wiedzę i umiejętności Jana Rzeszowskiego. Dzięki poparciu króla został on wikariuszem generalnym w diecezji krakowskiej, a w 1412 r. arcybiskupem halickim. W rok później towarzyszył królowi ma zjeździe w Horodle. W 1414 r. przeniósł stolicę arcybiskupstwa z Halicza do Lwowa. 2 maja 1417 r. udzielił w Sanoku ślubu królowi Władysławowi Jagielle i Elżbiecie z Pilicy Granowskiej. 19 listopada 1417 roku koronował Elżbietę na królową Polski.
Zazwyczaj przebywał na dworze królewskim, ale wiele czasu i wysiłków poświęcał archidiecezji lwowskiej. Kontynuował rozpoczętą w 1405 r budowę katedry.. Zmarł w podeszłym wieku 12 sierpnia 1436 r. mając 90 lub 91 lat.
Arcybiskup był po ojcu wlaścicielem części Rzeszowa i Staromieścia, Ruskiej wsi, Powietnej (Pobitna), Trzebowniska, Jasiennika (Jasionki), Zaczernia, Rudnej, Świńczy (Świlczy), Woli Wonarowej (Woliczki), Kamyszyna i Woli Wysokiej.Ufundował kościół w Świlczy, proboszczem został tam jego kapelan Gaweł. Arcybiskup Jan Rzeszowski konsekrował też w 1420 r. kościół sanktuarium w Borku Starym koło Rzeszowa.