KOMENTARZ. "Lewy" negocjuje golami. Ukraiński doping dla siarkowców. 20 lat temu odszedł Hubert Wagner

Kłopot w tym, że klub z Bawarii wciąż nie rozpoczął negocjacji ws. nowej umowy „Lewego”. Mało tego, zapytany o sprawę Hasan Salihamidzić, pojękiwał na małą liczbę widzów na stadionie i niełatwą sytuację finansową futbolowego giganta. Kibice spekulują o dalszych losach naszego bombardiera, a ten przemawia do rozumu szefów klubu w najlepszy sposób - huknął dwa kolejne gole w Bundeslidze.

Radują się kibice kopanej w Tarnobrzegu, bo ich Siarka złoiła skórę Tomasovii, wykorzystała potknięcie rezerw Cracovii i usadowiła się na szczycie tabeli 3. ligi. Tarnobrzeżan wspierali nie tylko miejscowi fani, ale także grupa dzieci z Ukrainy, które wraz z bliskimi opuściły pogrążoną w wojnie ojczyznę. - Zaprosiliśmy dzieci, które przebywają w naszych szkołach, internatach. Dopingowały z całych sił i dołożyły cegiełkę do wygranej - powiedział Dariusz Dziedzic, prezes tarnobrzeskiego klubu.

Trochę bez echa przeszła dwudziesta rocznica śmierci Huberta Wagnera. Popularny „Kat” nie miał kompleksów, za to miał miał marzenie - ograć siatkarzy Rosji w olimpijskim finale. Na trenigach dawał zawodnikom niezły wycisk, ale dbał też o bojowe morale. Swego czasu Polacy i gracze z Kraju Rad trenowali w jednym ośrodku. Wyszło raz tak, że w parkowej alejce zbliżali się do siebie spacerkiem. Wagner warknął podobno do swoich asów „Jak ktoś pierwszy powie cześć, dostanie w mordę”.

„Gruby” miał rogatą, zuchwałą duszę, zapowiadał złoto olimpijskie, toteż w socjalistycznej Polsce wrogów mu nie brakowało. Dobrze to obrazuje inna, mało salonowa anegdota, dotycząca chwil krótko po zwycięskim finale w Montrealu. Pewien dziennikarz miał nalać trenerowi pół szklanki i rzec „Pij Hubert, teraz to wszyscy mogą cię w d... pocałować”.