Koszykarz Sokoła: ogranie Siarki bardzo nas ucieszyło

PAWEŁ BOGDANOWICZ

PAWEŁ BOGDANOWICZ

URODZONY: 1987 rok; WZOST: 196 cm; POZYCJA: niski skrzydłowy; KLUBY: Zagłębie Sosnowiec, Cracovia, Znicz Pruszków, MKS Dąbrowa Górnicza, Sokół Łańcut. ŚREDNIE Z OSTANIEGO SEZONU: 17,6 minut gry, 5 pkt., 1,6 zb., 1,2 as.

- W MKS-ie Dąbrowa było panu źle. Drużyna też grała o wysokie cele, a klub uchodzi za mocny finansowo.
- Jak każdy, chcę dobrze zarabiać, ale nie, siedząc na ławce. W Dąbrowie początkowo sporo grałem, ale z czasem coraz mniej. W poprzednim sezonie walczyliśmy o awans, byliśmy blisko celu w półfinale z ŁKS-em. Emocji było sporo, ale często musiałem je przeżywałem patrząc na grę z boku. Dlatego postanowiłem zmienić klub. W Sokole mam szanse bardziej się pokazać.

- Jeszcze się sezon nie zaczął, a może pan wpisać do cv pierwszy sukces, wygranie Memoriału Wacławczyka (rozmowa odbyła się przed Mistrzostwami Podkarpacia, które Sokół też wygrał).
- Ogranie Siarki, drużyny z ekstraklasy daje mnóstwo radości, ale też nie przesadzajmy. Trwa okres przygotowawczy, drużyny się zmieniają, są na różnym poziomie przygotowania, więc spokojnie do tego podchodzimy. Zresztą sami też mamy wiele do poprawy, na przykład pickenrolle, wykorzystywanie przewag w kontrze.

- Ma pan w Sokole zastąpić Piotra Ucinka czyli dostarczać drużynie kilkanaście punktów na mecz.
- Jest to możliwe. Przez kontuzję Wojtka Pisarczyka mogłem w memoriale wychodzić w piątce i szybko zgrywam się kolegami.

- W poprzednim sezonie trafiał pan 33 procent trójek. Nie tragedia, ale nie rewelacja.
- Miałem sezony, gdy procent dochodził do czterdziestu. Nie gram tak samo, jak Piotrek, ale trafiać do kosza potrafię.

- Koszykówka to pana jedyna sportowa miłość?
- Dokładnie, choć wydawałoby się, że po powinienem odziedziczyć siatkarskie geny. Ojciec grał w Płomieniu Sosnowiec, awansował z nim do ekstraklasy i w niej też sporo pograł.

Pełny wywiad w czwartkowym vademecum kibica.