Kuba, dzięki za wszystko! W swoim komentarzu red. Michał Czajka wraca do pożegnania Jakuba Błaszczykowskiego [KOMENTARZ]

Jak większość małych chłopaków w końcówce lat 80 i latach 90 marzyłem o karierze piłkarza, ale wzorcami moimi czy moich kolegów nie byli raczej polscy piłkarze tylko Van Basten, Maradona czy Baggio lub Romario. Polscy piłkarze w moim dzieciństwie nie grywali na wielkich imprezach (z kronikarskiego obowiązku muszę jeszcze wspomnieć Mundial w 1986 roku, ale wtedy byłem za mały, żeby coś kumać). Sytuacja zaczęła się zmieniać później - najpierw „Endżel” odpalił z Olisadebe i Polacy wreszcie awansowali na mistrzostwa świata w 2002 roku, ale w turnieju już rozczarowali. Potem było rzeczywiście trochę lepiej, bo się kwalifikowaliśmy, ale potem już tylko mecz otwarcia, mecz o wszystko i mecz o honor...

Wreszcie nadszedł rok 2016 i mistrzostwa Europy, w których Polacy dotarli do ćwierćfinału i przegrali w nim dopiero po karnych. Chociaż mam już coraz więcej lat na karku, to wciąż mam swoich idoli piłkarskich, których oglądam z wielkim podziwem. Kariery piłkarskiej już nie zrobię, ale cieszy mnie, gdy polska reprezentacja odnosi sukcesy, a tamten turniej taki był i dla mnie ten sukces ma twarz Jakuba Błaszczykowskiego. Przede wszystkim dlatego, że ten zawodnik zagrał bardzo dobry turniej - był liderem zespołu, zdobył dwa gole, a na sam koniec jeszcze dołączył do tych wielkich, którzy nie wykorzystali decydującej „jedenastki”. Takie scenariusze pisze tylko życie. Kuba w sobotę został pożegnany przez Wisłę Kraków. Za to też należą mu się brawa - wrócił do Krakowa, by pomóc klubowi choć pewnie mógł gdzieś indziej dobić do emerytury za zdecydowanie większe pieniądze. Dziękuję Ci Kuba za wszystkie chwile, które zostaną w mojej pamięci na zawsze - cieszę się, że w mojej „karierze” kibica doczekałem się takiego Polaka!