Maciej Żmudka, rozgrywający Politechniki: o awansie mówimy po cichu

- "Szukamy rozgrywającego", słychać było w Politechnice przez cale lato. Nie biło to w pańskie poczucie wartości?
- Mam dystans do siebie i potrafię realnie spojrzeć na sytuację. Nie jestem gwiazdą. Zaliczyłem w II lidze jeden sezon. Poradziłem sobie nie najgorzej, ale jeśli klub miałby szansę pozyskać kogoś lepszego, to tylko trzeba się cieszyć. W końcu w tym sezonie nie interesuje nas utrzymanie, tylko coś więcej.

- Coś więcej, czyli co?
- W tym sezonie play off obejmuje 8 drużyn. To nasz cel minimum. Oczywiście nie chcemy być na ósmym miejscu, bo to nie ułatwi dalszej gry. A mam nadzieję, że uda nam się namieszać w tej fazie.

- Nauczył się pan już dawać dobre podania Piotrkowi Misiowi?
- (śmiech) Staram się, jak mogę. Na pewno fajnie się gra z takim centrem. Ma doświadczenie, grał w pierwszej lidze, a nawet w ekstraklasie. Wie, jak się ustawić pod koszem, zagranie z nim picknrolle jest łatwiejsze.

- Z chemią w drużynie wszystko w porządku?
- Jak najbardziej. Większość zawodników gra ze sobą od lat. Znamy się, jak łyse konie. Nowi, to rzeszowiacy, więc atmosfera jest, jak trzeba.

- Spodziewacie się większej ilości kibiców?
- Jeśli będziemy wygrywać, to można na to liczyć. Takie nazwiska jak Miś, Ucinek, które kojarzą się z dobrymi czasami Resovii powinny przyciągnąć kibiców. Poza tym jesteśmy drużyną złożona z miejscowych koszykarzy. Z takim zespołem łatwiej się identyfikować.

- Czy słowo "awans" pojawia się czasem w szatni?
- A dlaczego nie. Nie boimy się o nim mówić. No, powiedzmy, że mówimy o nim po cichu (śmiech).

Pełny wywiad w czwartkowym dodatku "Basket nowiny".