Marcin Basiak po setnym meczu w ekstraklasie. Tworzy historię Stali

- Nawet nie wiedziałem o tym, nigdy nie bawiłem się w takie statystyki - odpowiedział zdziwiony, gdy zapytaliśmy się go o to. - W sumie na tyle lat grania to mogłaby być to już druga setka - dodaje z uśmiechem.

100 meczów w ekstraklasie nie jest niczym nadzwyczajnym, ale taki jubileusz to świetna okazja, by nieco przypomnieć postać wychowanka mieleckiego klubu i jego obecnego gracza.

Popularny "Baśka" to rodowity mielczanin, za nieco ponad miesiąc (21 kwietnia) będzie obchodził swoje 34 urodziny i jego kariera raczej idzie ku końcowi. Warto wspomnieć, że Marcin to jedyny gracz obecnej Stali, który był w kadrze klubu w 1997 roku, kiedy reaktywowano sekcję piłki ręcznej.
Wtedy oprócz Marcina w składzie był jego tato Jan. To właśnie on wraz z kolegami, z którymi w latach 70-tych i 80-tych brylował w najwyższej klasie rozgrywkowej, był jednym z twórców obecnego klubu. - Pamiętam jaki byłem przejęty kiedy na parkiet wybiegałem z tatą i innymi byłymi gwiazdami Stali. Byli ode mnie znacznie starsi, ja miałem wtedy 17 lat, a oni po 40. To było wtedy dla mnie naprawdę coś wielkiego - mówi "Baśka". - Zaczynaliśmy wtedy od samego dołu. Szczebel po szczebelku szliśmy od trzeciej ligi do ekstraklasy. Ten ostatni awans był jednym z najmilej wspominanych momentów w mojej karierze. Przyćmił go dopiero brązowy medal mistrzostw Polski, ale to było trochę później. Bardzo mile wspominam tamte czasy. Najpierw doszedł do nas Paweł Wilk, potem Damian Krzysztofik, Krzysiu Lipka i Grzesiek Sobut z Radomia. Wszyscy zaczynaliśmy gdzieś na dole, teraz gramy razem w ekstraklasie.

Stal jednak nie była jedynym klubem w którym zagrał "Baśka". Miał epizod w lidze austriackiej grając w Finfhaus Wiedeń, grał też w lidze niemieckiej jako zawodnik najpierw Eintrachtu Hagen, a potem Marzig Hilbringen. Po zagranicznych wojażach wrócił do Stali w 2008 roku, gdy ta ponownie awansowała do ekstraklasy. Cztery lata później cieszył się z pierwszego od 37 lat brązowego medalu mistrzostw Polski dla Stali Mielec. Potem przeszedł do Czuwaju Przemyśl, który awansował do ekstraklasy. Spędził tam sezon, po czym przeszedł do SPR-u Tarnów. Do Stali wrócił latem ubiegłego roku.

- Tak naprawdę nie sądziłem, że jeszcze wrócę do Stali. Może nie warto było, klub jest w trudnej sytuacji, ale w sumie fajnie byłoby zakończyć karierę tam gdzie się ją zaczynało - dodaje zawodnik, który zamierza powoli odwieszać buty na kołek. - Niestety powoli się to zbliża, być może to mój ostatni sezon. Chciałbym poświecić się trenowaniu młodzieży. Mam już pod swoją opieką I klasę w Gimnazjum w Zespole Szkół Ogólnokształcących, właśnie będzie tam nowy nabór.

Marcin Basiak dwa lata temu ukończył Wyższą Szkołę Trenerów w Warszawie i obecnie jest trenerem drugiej klasy. - Byłem na jednym roku z Rafałem Glińskim i kilkoma reprezentantami Polski. Byli z nami m.in. Marcin Lijewski, Sławek Szmal, Grzesiek Tkaczyk. To był trzyletni licencjat, teraz jestem na AWF-ie we Wrocławiu, gdzie chce uzupełnić magistra.
W drużynie ma wielu przyjaciół. - Odkąd przyszedłem do Mielca, to akurat z Baśką zaprzyjaźniłem się najbardziej - mówi bramkarz Stali Krzysztof Lipka.

- To bardzo wesoły facet, choć czasem pesymista, ale jak nie mamy co ze sobą zrobić, to zawsze zaprasza do siebie. Jest ognisko, kiełabaska i zabawa.

Piłka ręczna w rodzinie Basiaków to jednak nie tylko Marcin i Jan. Młodsza siostra obecnego gracza Stali, gra w ekstraklasowym SPR-ze Olkusz. Agata podobnie jak tato występuje na pozycji obrotowego, Szczypiorniaka "liznęła" też druga z sióstr Marcina Iza.

- Trenowała w czasach liceum, teraz zajmuje się fitnessem - dodaje gracz. - W rodzinie asportowa jest tylko mama. Kiedyś chodziła na nasze mecze, ale szybko przestała. Chyba nie mogła patrzeć na to co nieraz się nam dzieje na boisku.