Muszę wierzyć

[obrazek1] Jerzy Szeliga
(fot. JANUSZ WITOWICZ)- Pański zespół nie ma lidera, który w razie potrzeby krzyknie na kolegę lub mu podpowie. Ale proste błędy w defensywie to przecież nie efekt braku kogoś takiego?...
- One wyniknęły z dużej nerwowości. W meczu z Kolbuszowianką interesowała nas tylko wygrana. Nastawiłem zespół na zwycięstwo, ale po kilku nieudanych atakach graliśmy coraz bardziej nerwowo. Każdy chciał zdobyć bramkę i szedł do przodu, zapominając o obronie, zostawiając swobodę pomocnikom i napastnikom rywala. Przez to traciliśmy bramki. Szalony dostał dwa bardzo dobre podania pomocników, a jest na tyle doświadczonym graczem, że wykorzystał okazje.
- Ma pan za co pochwalić któregoś z podopiecznych?
- Za ambicję - wszystkich. Chcą grać, wygrywać, ale nerwy tak bardzo wpływają na ich poczynania, że... nie wychodzi.
- Wierzy pan w utrzymanie?
- Jeżeli chcę nadal prowadzić ten zespół, to muszę wierzyć.
- A chce pan?
- Tak. A poza tym chciałbym wykonać zadanie, jakie przede mną postawiono przed rundą wiosenną. Byłbym znacznie spokojniejszy, gdyby nie fatalna seria (cztery porażki - przyp. red.), jaką zanotowaliśmy w długi weekend na początku maja.