Na Zamku Kazimierzowskim otwarto wystawę zdjęć Marii Gibały

Zaprezentowała nie tylko fotografie, które zarejestrowały niekiedy zapomniane, piękne nagrobki z Przemyśla i Lwowa. Tak naprawdę zaprezentowała swoją artystyczną wrażliwość.

To był wieczór dokładnie przemyślany od początku do końca. Wprowadził wszystkich licznie przybyłych w nastrój zbliżającego się Święta Wszystkich Świętych i Dnia Zadusznego. Rozpoczął się w półmroku (fotografie nie były jeszcze podświetlone) od zaprezentowania nastrojowej muzyki wykonywanej na żywo na skrzypcach i pianinie.

Po tym muzycznym wstępie Maria Gibała przeczytała kilka swoich wierszy. Ich tematem przewodnim była zaduma nad tym co przemija i nad tymi co odeszli, ale pozostali w naszej pamięci. Dopiero tak "nastrojeni" goście "dopuszczeni" zostali do oglądania podświetlonych już prac fotograficznych.
O zainscenizowaniu tego wernisażu Maria Gibała mówiła tak: "Każde odejście kogoś bliskiego sprawia nam ogromny ból, napawa smutkiem. Ale przecież jest nadzieja, która pozwala wierzyć, że to nie koniec. Na co dzień nosimy w sercu obrazy bliskich, oglądamy pamiątkowe fotografie, dotykamy przedmiotów z przeszłości.

Wspominamy najbliższych podczas rodzinnych spotkań, nadajemy dzieciom imiona pradziadków, nosimy na szyi medalik po babci szanując go niczym relikwię. Listopad jest szczególnym miesiącem pamięci o tych , którzy odeszli. Odwiedzamy ich groby, zapalamy znicze i ofiarujemy modlitwę. Ocalam dziś pamięć o tych wszystkich zatrzymanych w fotografii i słowach, jednocześnie myśląc o wielu, których pominęłam".