Nauczyciel i poseł to misja – nie praca

Skąd u Pani takie zamiłowanie do spraw społecznych?
Już jako bardzo młoda osoba byłam niezwykle aktywna, należałam do harcerstwa, które nauczyło mnie pomagania innym i współpracy z koleżankami i kolegami w realizowaniu naszych zamierzeń. W latach studenckich działałam w Niezależnym Zrzeszeniu Studentów, tam też wspierałam inicjatywy wolnościowe. Odpowiadając na pytanie - zamiłowanie to miałam od zawsze i nie potrafię powiedzieć, skąd się wzięło. To trochę kwestia wychowania, zasad, które wpoili mi rodzice, a trochę osobowości.

Polityka, praca w Sejmie, wymaga zdecydowanych reakcji…
Decyzyjności i szybkiego reagowania nauczyłam się za sprawą moich życiowych pasji, które wiązały się z szybownictwem i spadochroniarstwem. Jako pilot musiałam bardzo szybko reagować. Gdy w kabinie szybowca podejmuje się decyzję, musi być ona przemyślana, czasem na podjęcie drugiej nie ma szans. Tak człowiek uczy się myśleć w oparciu o priorytety.

Jakie ma pani doświadczenie zawodowe i predyspozycje do tego, by być posłem?
Dziś jestem dyplomowanym nauczycielem, od siedmiu lat dyrektorem Podkarpackiego Centrum Edukacji Nauczycieli a wcześniej przez wiele lat byłam nauczycielką historii, wizytatorką pracującą w Kuratorium Oświaty. Wiem też, jak wygląda ciężka praca w prywatnej firmie, utożsamiam się z małymi przedsiębiorcami, którzy ciągle muszą zmagać się problemami kontrolnymi przeróżnych instytucji państwowych. Przez wiele lat prowadziłam mały sklep spożywczy, który ostatecznie musiałam zamknąć ze względu na to, że nie byłam w stanie konkurować z hipermarketami, które opanowały nasz rynek spożywczy. Z niejednego pieca chleb jadłam. Szczególnie jednak muszę pochwalić się tym, że przez ostatnie cztery lata byłam samorządowcem, a co za tym idzie sporą część życia społecznego znam właśnie stąd. W rzeszowskiej radzie miasta dbałam o edukację. Często nie zgadzałam się z prezydentem Ferencem, ale przyczyniłam się do powstania kilku ważnych inwestycji w mieście.

Czy Pani doświadczenie samorządowe zamyka się tylko w ostatnich czterech latach Pani kadencji miejskiej radnej?
Nie, absolutnie. Jako nauczyciel z dużym doświadczeniem zawodowym mogę poszczycić się wieloma sukcesami. Od momentu objęcia stanowiska dyrektora Podkarpackiego Centrum Edukacji Nauczycieli, pozyskałam ponad 60 milionów zł na rzecz podkarpackiej oświaty i szkół. To nie są sukcesy dydaktyczne, ale organizacyjne, ekonomiczne. To działalność stricte samorządowa. Rozpoznaję potrzeby lokalnych społeczności, oczywiście na niwie edukacyjnej, a następnie realizuję je. W taki sposób w ramach środków z UE przeprowadziliśmy wiele szkoleń ale też, co ważniejsze, wyposażyliśmy szkoły w nowoczesny sprzęt elektroniczny, w tym stworzyliśmy pracownie komputerowe.
Pod moim kierunkiem Podkarpackie Centrum Edukacji Nauczycieli dynamicznie się rozwija. Razem z zespołem ekspertów wprowadzam nowoczesne technologie m. in. w edukacji. Moją pracę docenił Kurator Oświaty, Marszałek Województwa Podkarpackiego i Prezydent Rzeczpospolitej Polskiej. Otrzymałam m. in. Medal Komisji Edukacji Narodowej, Brązowy Krzyż Zasługi za pomoc dzieciom poszkodowanym przez powódź. To wszystko jest działalność samorządowa.

Z tego widać, że nie jest Pani nowicjuszką. Z którego miejsca Pani startuje?
Startuję do Sejmu z 10 miejsca listy Prawo i Sprawiedliwość nie po to by li tylko dzierżyć mandat posła , ale chcę wspierać rozwój polskiej edukacji, dbać i pielęgnować prawo, które wymusi wysoki poziom nauczania. Przede wszystkim chcę też wspierać podkarpackie placówki oświatowe oraz pilnować, by nie następowała bezmyślna likwidacja szkół, by młodzież miała łatwy dostęp do edukacji, a samorządy propagowały nowoczesne ścieżki kształcenia zawodowego. Bardzo liczę na Państwa poparcie.
Dziękuję za rozmowę
Urszula Pasieczna.