Nie każdy Irańczyk nienawidzi kobiet [ROZMOWA]

Co ma w sobie Iran, że odwiedziłaś go już 4 razy?

Do Rzeszowa przyjechałam praktycznie prosto z Iranu. Ten ostatni pobyt dał mi w kość. Byłam tam w trakcie sporych niepokojów polityczno-społecznych, ale mam nadzieję, że wrócę do Iranu niebawem. Dla mnie w tym kraju są niesamowici ludzie. Persowie są bardzo ciepli i gościnni. Ale też bardzo ciekawi świata. Przebywanie z nimi to zawsze duża przyjemność.

Czym zaskoczył cię Iran?

Mamy wyobrażenie o tym kraju, że wszyscy są tam ortodoksyjnymi muzułmanami albo że nikt tam nie pije alkoholu i wszyscy żyją zgodnie z prawem szariaru. A wcale to tak nie wygląda. Zupełnie inny jest ten Iran „oficjalny”, niż ten „zwykły”. Jak się wejdzie do domów, do ludzi, to się widzi, że nie zawsze wszyscy wspierają to, co dzieje się w kraju. Bardzo wiele osób chciałoby zmian i próbuje żyć tak jak my w Europie.

Nie bałaś się samotnej podróży do niezbyt przyjaznego kobietom kraju?

Jest on nieprzyjazny na poziomie systemowym. Społecznie kobiety są tam otoczone dużym szacunkiem. To nie jest tak, że każdy Irańczyk nienawidzi kobiet. To system nienawidzi kobiet. Ja się czułam tam bardzo bezpiecznie. Ale jest to pochodna tego, że Iran to państwo policyjne. Przestępczość tam jest bardzo niska. Nie ma tam napadów z bronią w ręku, zamachów terrorystycznych. Zdarzają się raz na rok. Dlatego nie bałam się tej podróży. Zawsze też mówię, że pod tym względem Iran jest jednym z bezpieczniejszych krajów do podróżowania. Nawet dla kobiet.

Dlaczego podróżowanie wciąga?

Dla każdego jest ono wciągające z innych powodów. Dla mnie w podróży najważniejsze jest spotkanie z człowiekiem. I ta nowość- za każdym razem, jak jechałam do Iranu, to odkrywałam jego nową twarz. To mnie wciąga. Każdy musi sobie odpowiedzieć na pytanie, co dla niego w podróżowaniu jest najważniejsze. Podróżowanie bardzo otwiera i kształci.