Nie ma niezastąpionych? W swoim komentarzu red. Michał Czajka wraca do tematu powrotu trenera Dariusza Kaszowskiego do Sokoła Łańcut

W każdym bądź razie przykład łańcuckiego Sokoła pokazuje chyba, że jednak są ludzie niezastąpieni - jeśli w Łańcucie ma wszystko grać w koszykówce, to potrzebny jest po prostu Dariusz Kaszowski. Może ktoś sobie pomyśli, że teraz jadę po prostu tanim wazeliniarskim tekstem i robię sobie grunt pod dobre układy z nowym (starym) trenerem Sokoła, ale wcale nie o to mi chodzi.

Śledziłem sokole losy w ostatnich latach bardzo dokładnie, z poprzednim trenerem Markiem Łukomskim też naprawdę dobrze żyłem i wydaje mi się, że on też mógłby tak powiedzieć, ale jednak od momentu rozstania z trenerem Kaszowskim coś się nie zgadzało w Łańcucie. Po zakończeniu minionego sezonu w ogóle zaczęło się nawet poważnie mówić o tym, że Sokoła może zabraknąć w 1. lidze! Przez jakiś (może i krótki) czas było to bardzo realne.

Czego zatem potrzebował klub, by się tak szybko odrodzić? Można to ująć w dwóch słowach - Dariusza Kaszowskiego. Nagle klimat się zmienił, mamy już trzech nowych (i to wcale nie słabych) zawodników w zespole. Jak to mówił nieodżałowany Janusz Rewiński w roli „Siary”, to jest właśnie ten debeściak, który po prostu był potrzebny, żeby poskładać wszystko w całość i sprawić, by znowu działało tak, jak trzeba. Nie jesteśmy w stanie przewidzieć, jak sportowo będzie się spisywał Sokół w tym nowym sezonie, ale w tej chwili nawet chyba nie to dla kibiców jest najistotniejsze - maszyna miała ruszyć - no i ruszyła, a za sterami jest po prostu gość, który doskonale wie, o co chodzi w łańcuckiej koszykówce i pod tym względem na razie nikt nie może się z nim równać. Taka prawda.