Nie wolno zapeszać

* Szlag człowieka trafia jak po porażce z przeciętną (podobno) Ukrainą reprezentant Polski staje przed kamerami i tłumaczy: - Rywalom bardziej się chciało niż nam - wypala bramkarz, który puszcza trzy gole. - Nie było pełnego zaangażowania - wtóruje mu środkowy obrońca, który w lidze włoskiej grać potrafi, a w reprezentacji nie. Na pełniutkim biało-czerwonym stadionie najpierw idą podczas hymnu ciarki po plecach, a za parę minut trzeba przecierać oczy ze zdziwienia. Albo z niedowierzania. W przerwie nawet nie chce się wracać na swoje miejsce, bo w zimowej temperaturze nie ma co liczyć na gorące chwile za sprawą reprezentantów. Brrr, ale żałość. Złość i smutek. No bo kiedy biało-czerwoni piłkarze zagrali ważny mecz z solidnym rywalem na dobrym poziomie i wygrali? Pamięta ktoś? Podobno to było jakieś pięć lat temu z Czechami jeszcze za kadencji Beenhakkera. Potem mieliśmy nieudane Euro w Austrii, blamaż w eliminacjach afrykańskiego mundialu i niespełnione nadzieje przed mistrzostwami w Polsce i na Ukrainie. Czyli albo jesteśmy naprawdę słabi albo rywale są ciągle za silni. Albo trzeba zmienić zainteresowania.
* Nie zawodzą przynajmniej żużlowcy. Inaugurujące mistrzostwa świata zawody w Nowej Zelandii były dla Polaków znakomite. Wygrana Hampela i drugie miejsce Golloba to są powody do dumy. Cieszy też miejsce na podium Nickiego Pedersena, któremu Podkarpacie znów szczerze kibicuje. Teraz myślmy o lidze, która po zimowym śnie powinna wystartować 7 kwietnia. Oj, będzie się działo.

* Zaskoczyli skoczkowie. Sezon mieli historyczny, bo nigdy się dotąd nie zdarzyło, by aż 10 Polaków punktowało w Pucharze Świata. - Pierwszy skok trochę zmaściłem, ale w drugim poleciało lepiej - stwierdził po ostatnim konkursie w Planicy Piotr Żyła. Komentarz sympatycznego skoczka doskonale oddaje cały sezon. Pierwsze zawody były kiepskie i denerwujące, a dopiero potem przyszły medale drużyny i sukcesy Kamila Stocha. Chyba nikt nie spodziewał się takich efektów pracy trenera Łukasza Kruczka. Tymczasem warto było czekać.