Ośrodek szybowcowy w Bezmiechowej stoi otworem dla studentów politechniki i pasjonatów lotnictwa

Obejmuje najwyższe wzniesienie pasma Gór Słonnych, pas zbocza południowego i północnego łącznie o powierzchni 80 ha.

- Ośrodek w Bezmiechowej jest wykorzystywany jako baza naukowo - badawcza, szkoleniowa i dydaktyczna dla pracowników naukowych oraz studentów naszej uczelni. Ale każdy kto chce może tam przyjechać, odbyć lot widokowy z instruktorem, albo przejść odpowiedni kurs i zdobyć odznakę III klasy szybowcowej - informuje prof. Marek Orkisz, prorektor ds. rozwoju Politechniki Rzeszowskiej.

Wacek był pierwszy

W 1928 r. student Politechniki Lwowskiej Wacław Czerwiński przebywał na wakacjach w Bezmiechowej i zainteresował się zboczem Słonnego.

Z jego inicjatywy w listopadzie tego roku obejrzał je pilot Szczepan Grzeszczyk. Niedługo potem Związek Awiatyczny Politechniki Lwowskiej zorganizował kilka wypraw naukowo - badawczych, które potwierdziły niezwykłe właściwości lotne zbocza góry w Bezmiechowej, bardzo przydatne w szybownictwie.

W 1932 r. otwarto Szkołę Szybowcową w Bezmiechowej. 18 maja 1938 roku młody pilot Tadeusz Góra odbył lot szybowcem na odległość 577 km i wylądował pod Wilnem. Był to światowy rekord.

W latach 90. wzorem studentów Politechniki Lwowskiej przed wojną, górą szybowników w Bezmiechowej zainteresowali się studenci i naukowcy Politechniki Rzeszowskiej.

Budowa nowoczesnego ośrodka w Bezmiechowej trwała cztery lata. Wzniesiono go przy udziale środków unijnych.

Ośrodek posiada m. in. lądowisko górskie, hangar z zapleczem socjalnym i warsztatowym, budynek Międzyuczelnianego Lotniczego Laboratorium Naukowo - Badawczego, Dom Pilota, własne ujęcie wody.

Główny obiekt pełni funkcję laboratorium naukowo - badawczego z zapleczem dydaktycznym i socjalnym. Kadra naukowa, piloci i studenci mają do dyspozycji laboratorium meteorologiczne, awioniki, konstrukcji lotniczych, pokoje do pracy zespołów naukowo - badawczych, sale seminaryjne z wyposażeniem audiowizualnym.

W dyspozycji ośrodka jest sprzęt lotniczy, w tym szybowce: PW-6, PW-5, PW-3 bakcyl, Bekas, Pirat, a także wyciągarka szybowcowa.

Start szybowców odbywa się ze szczytu góry, na stalowej linie z wyciągarki, ale tylko wtedy, gdy wieje przeciwny wiatr albo nie ma ruchu powietrza. Może odbywać się też klasycznie za samolotem, a także z lin gumowych. Da się także poderwać szybowiec do lotu z toru grawitacyjnego.

Sezon szybowcowy rozpoczyna się wczesną wiosną, trwa do późnej jesieni. Na szczycie góry szkolą się również paralotniarze.