Pidżama i goście

Okazją do spotkania były 16. urodziny, punkowej niegdyś załogi z Poznania. Już kilka lat temu Grabaż opowiadał o zakończeniu działalności zespołu, ostatnie płyty narobiły jednak szumu w głowach dorastającej młodzieży, więc historia Pidżamy bez problemów kręci się dalej. Do "Akademii" przybyły więc tłumy, każdy znał teksty na pamięć, aż miło było na to wszystko popatrzeć.
Sam koncert niewiele by się różnił od wielu wcześniejszych, gdyby nie urodzinowi goście. Najlepiej wypadł Marcin Świetlicki, który wplótł swoje trzy grosze do "Glorii". Skromnie wykrzyczał swoje i, tak jak się pojawił, zniknął cichaczem.
W drugiej odsłonie na scenę wparował Glaca ze Sweet Noise. Nasz ziomal, jak go pięknie nazwał Grabaż, był tak naładowany energią, jakby właśnie załadował tonę jakichś wspomagaczy. Śmiać się chciało, gdy biegał z jednej strony sceny na drugą, zginając się, wymachując i wrzeszcząc. Tyle, że wprowadził jakieś ożywienie, w pidżamową statyczność.
No i wreszcie, chyba najbardziej oczekiwany, Kazik. Dobrze zaczęli, od "Krwi Boga" z repertuaru Kultu, później był "Bal u senatora", w którym Staszewski, jakby nie czuł się najlepiej. Sytuację poprawił punkowy kower Shame 69, podczas którego Grabaż po raz kolejny udowodnił, że tekstów po angielsku raczej śpiewać nie powinien.
Ostatnia, zaśpiewana przez Kazika solo piosenka Pidżamy pt. "Wniebowzięci" to natomiast kompletna klapa. Staszewski powinien chyba odpocząć, albo w ogóle zrezygnować z występów na żywo. Miejmy nadzieję, że do zapowiadanego na styczeń koncertu Kazika Na Żywo, wydobrzeje i pokaże klasę. Bo chyba jeszcze na to go stać.