Podkarpackim lasom grozi katastrofa. Jemioła niszczy stare jodły

Największe uszkodzenia stwierdzono w starodrzewach jodłowych w nadleśnictwach Bircza, Krasiczyn, Kołaczyce. Do tej pory podkarpaccy leśnicy usuwali drzewa zasiedlone przez jemiołę na pow. 1857 ha.

- Prowadzona na bieżąco obserwacja lasów jodłowych nie napawa optymizmem. Stan zdrowotny jodeł pogarsza się z roku na rok od 2015 roku, od którego przez kilka kolejnych lat mieliśmy do czynienia suszą okresową. Obecnie, pomimo odnotowywanej większej ilości opadów niż w latach poprzednich, obserwujemy wzmożone zamieranie starych jodeł, opanowanych przez jemiołę, półpasożyta korzystającego z wody swojego żywiciela. Taki stan rzeczy jest wynikiem zatracania możliwości przystosowania się starych drzew do nowych warunków pogodowych – wyjaśnia rzecznik prasowy Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Krośnie Edward Marszałek.

Zlecona przez podkarpackich leśników, a opracowana przez zespół pracowników Instytutu Nauk Leśnych SGGW w Warszawie, pod kierunkiem dr hab. Romana Wójcika ekspertyza, wykazała bardzo negatywny wpływ jemioły na zdrowotność lasów jodłowych. Stwierdzono, że największy udział drzew porażonych przez jemiołę wystąpił w warstwie górującej drzewostanu na drzewach najstarszych, najgrubszych, najwyższych i nierosnących w zagęszczeniu. Wyniki ekspertyzy jednoznacznie wskazują na niebezpieczeństwo zainfekowania wszystkich starych jodeł oraz młodego pokolenia. Wobec tego zalecono usuwanie porażonych przez jemiołę drzew, w pierwszej kolejności tych najsilniej zainfekowanych.

- Działania związane z usuwaniem porażonych przez jemiołę drzew mają na celu ratowanie młodego pokolenia jodeł, które narażone jest na zainfekowanie przez jemiołę. Brak działań w tym zakresie doprowadzi w przyszłości do katastrofy – ostrzega Edward Marszałek.

Jemioła pospolita to rarytas dla ptaków, jej owoce są przez nie chętnie zjadane i jednocześnie roznoszone. To właśnie dzięki ptakom krzew ten może się rozmnażać i przenosić na duże odległości. Co ciekawe, taki gatunek jak jemiołuszka, właśnie od jemioły bierze swą nazwę. Ludzie od dawna zaobserwowali, że w czasie swych jesiennych i zimowych wędrówek zalatuje ona sporymi stadami, żerując głównie na jarzębinach i głogach, ale nie gardząc też owocami jemioły. Połyka je w całości, a wydalając z kleistą masę z nasionami na kolejnych drzewach przyczynia się do rozmnażania tego półpasożyta.