Protestują fizjoterapeuci ze Szpitala Miejskiego w Rzeszowie: - Przez takie zarobki czujemy się pogardzani

Powołują się na fakt, że rzeszowski szpital przy ul. Rycerskiej jest jedynym niezadłużonym w mieście, więc może sobie pozwolić na podniesienie uposażenia swoim wieloletnim, najniżej zarabiającym pracownikom. Drugim argumentem są płace dla ich kolegów po fachu z innych rzeszowskich szpitali: w jednym z wojewódzkich w ich profesji zarabia się kilkaset złotych miesięcznie więcej.

Dlatego najważniejszy, choć nie jedyny, postulat protestujących fizjoterapeutów, to podwyżka płacy o 2 tys. zł „na rękę”. Innym jest zgoda dyrekcji na to, by fizjoterapeutom przysługiwały tzw. dni szkoleniowe, do 10 w skali roku. Kolejny: dofinansowanie do kursów zawodowych i szkoleń do 1500 zł na osobę rocznie. I jeszcze jeden z ważniejszych: zniesienie zakazu pracy „u konkurencji”.

- Zarabiamy najniższą krajową, czyli 2800 brutto – wylicza Aneta Tama, przewodnicząca Oddziału Terenowego Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Pracowników Fizjoterapii przy SP ZOZ nr 1 w Rzeszowie. – Plus ‘”wysługa lat”, więc plus 20 procent płacy podstawowej. Żeby wytrzymać finansowo, trzeba być „bogatym z domu”.

Mówi, że przez ostatnie kilka lat wielokrotnie interweniowała w dyrekcji szpitala i za każdym razem słyszała tu, „żeby cieszyła się, że rośnie najniższa krajowa”. I że na podwyżki dla fizjoterapeutów nie ma pieniędzy.

- Często z takich rozmów wychodziłam z płaczem – dodaje. – Nie raz interweniowałam też u prezydenta miasta, pisałam pisma, raz tylko poczynił obietnicę podwyżki, kiedy odwiedzałam go z posłanką Wróblewską. Na obietnicach się skończyło.
Nie ukrywa, że relacje związku, gromadzącego 31 fizjoterapeutów, z dyrekcją dalekie są od poprawnych.

- Być może efektem naszych protestów płacowych jest to, że nie przedłużono umowy o pracę dwójce fizjoterapeutów – sugeruje.

Grzegorz Materna, dyrektor szpitala przy ul. Rycerskiej, patrzy na problem z perspektywy ekonomisty.

- Fizjoterapia w naszym szpitalu rok w rok jest deficytowa i generuje ponad 800 tysięcy złotych strat rocznie – podaje dane. – Jeśli dramatycznie wysoki wskaźnik 80 procent kontraktu z Narodowego Funduszu Zdrowia pochłaniają koszty osobowe szpitala, a ledwie 20 procent zostaje na pokrycie pozostałych kosztów, związanych z utrzymaniem ruchu szpitala i przychodni, to po prostu nie mam z czego tych oczekiwań płacowych spełnić.

Zgadza z się opinią, że fizjoterapeuci mało zarabiają, bo „3360 zł z wysługą lat, czy 4,5 tys. zł brutto dla pracownika z magistrem i specjalizacją, to nie są pieniądze”.

- Jednak nie mogę przystać na dyktat i argument, że szpital nie ma zadłużenia – tłumaczy. – Czy to znaczy, że powinienem go zadłużyć? Nie interesuje ich, skąd mam wziąć środki na podwyżki.

Fizjoterapeuci szpitala miejskiego zapowiadają w piśmie do dyrekcji, iż w razie niepowodzenia rozmów „zastrzegają sobie prawo do przeprowadzenia strajku.

- Nie będzie to miało formy strajku absencyjnego, bo nie chcemy, by ofiarami sporu byli pacjenci – zastrzega Aneta Tama. – Znajdziemy inne formy protestu.