Światowe brzmienia

Carmen Oprisanu, primadonna o głębokim i melodyjnym mezzosopranie, czarująco śpiewała arie z bardzo znanych - jak "Czarodziejski flet", "Don Juan" i "Cyrulik sewilski" i znanych mniej dzieł Mozarta i Rossiniego. Było w tym wiele finezji, ale jak w całej muzyce - zwłaszcza Mozarta, wiele też uporządkowania i prawie matematycznej spójności. Wielka klasa!

Światowe brzmienia

Towarzysząca jej orkiestra Sinfonietta Cracovia brzmiała jak pojedynczy instrument niesłychanie szlachetny. Dyrygujący nią wirtuozowsko Amerykanin John Neal Akxelrod musiał dbać jedynie o szczegóły, niemniej bardzo istotne w interpretacji całości poszczególnych utworów.

Słynny skrzypek Konstanty Andrzej Kulka, któremu towarzyszyli skrzypek Andrzej Gębski i wiolonczelista Andrzej Wróbel zachwycili słuchaczy utworami Karola Lipińskiego, kompozytora i wirtuoza skrzypiec, który - o czym niewielu wie, występował ze słynnym Włochem Paganinim i zwyciężał z nim w muzycznych pojedynkach. Jego Polonez D - dur i Fantazja nt. opery "Krakowiacy i górale" - fantastycznie napisane! - umożliwiły Kulce popisanie się perfekcją i absolutną czystością brzmienia skrzypiec.

Do ostatniego dźwięku

Młody rosyjski pianista Piotr Laul słusznie zebrał owację za brawurowe, zarazem subtelne wykonanie "Dwunastu tańców niemieckich" i Sonaty A-dur Schuberta oraz "Obrazków z wystawy" Musorgskiego. Grał zgodnie rozlewnie, z zadumą, to emocjonalnie i dynamicznie podporządkowując sobie całe pudło fortepianu i perfekcyjnie przytrzymując ostatni dźwięk, do całkowitego wybrzmienia. Wielka szkoła!

On jeden, ich trzech

Koncert "Lutosphere" był jedną z ciekawszych, kontrowersyjnych prezentacji, efektem współpracy charyzmatycznego pianisty jazzowego Leszka Możdżera, klasycznego wiolonczelisty Andrzeja Bauera i Michała Skroka, awangardowego DJ-a m.bunio.s. Wszyscy oni "zawzięli się" na twórczość Witolda Lutosławskiego. Tak powstał tygiel, w którym partnersko zaistniały jazz, muzyka współczesna i wydobywane z komputera dźwięki nawiązujące do hip-hopu, popu i nowej elektroniki. Bauer przepuścił dźwięk wiolonczeli przez fuzz, co umożliwiło mu wygrywanie niemal heavy - metalowych fraz. Bunio wydobywał z komputerów niesymetryczne podziały rytmiczne Lutosławskiego i jego głos pocięty na sample. Nie była to łatwa muzyka, ale były bisy i owacje.

Klasycznie i jazzowo

Mezzosopran Urszula Krygier, z właściwą sobie subtelnością śpiewała Brahmsa i Schuberta. "Cztery pory roku" Vivaldiego skrzypek rosyjski MIchał Gantwarg i jego orkiestra "Soliści Sankt - Petersburga" zagrali ze wschodnią rozlewnością, i bardzo perfekcyjnie (podobnie jak Koncert E-dur Bacha i przejmującą Symfonie Kameralną Szostakowicza). Skrzypek Konstanty A. Kulka wystąpił drugi raz z Kwintetem Warszawskim (tu odkryciem był Kwintet fortepianowy g - moll Janusza Zarębskiego). Wokalistka jazzowa Grażyna Auguścik sięgnęła po repertuar od jazzowych standardów, po muzykę ludową. Nawet góralski przebój "W murowanej piwnicy" okazał się znakomitym utworem jazzowym!

Wielkie emocje

Oratorium Feliksa Nowowiejskiego "Quo vadis?" zawiera bardzo emocjonalną muzykę - szlachetnie zabrzmiała orkiestra rzeszowskiej filharmonii pod batutą Jerzego Koska, chóry Madrygalistów i Polskiego Radia w Krakowie, pięknie głosy Barbary Kubiak, Jerzego Mechlińskiego i Józefa Fraksteina. Było to w Katedrze Rzeszowskiej, słynącej ze wspaniałej przestrzeni akustycznej, w miejscu, w którym można pogodzić zwyczajność ze wzniosłością.