Teatr von Triera

Historia jest, powiedzmy, że banalna. Piękna niewiasta szuka schronienia w zabitej dechami dziurze, gdzieś w Górach Skalistych. W zamian za milczenie pomaga mieszkańcom w ich codziennych sprawach" To na początek.
Jeśli obawiacie się kolejnego dołującego melodramatu z latającą kamerą, od której po 15 minutach seansu, gałki oczne wywracają się na drugą stronę, to od razu mówie - nie ma czego. Lars von Trier, nie był by jednak sobą, gdyby czegoś nie namieszał. Twórca manifestu Dogma, zrobił kolejny krok w kierunku filmowej minimalizacji - postanowił ograniczyć scenografie niemal do zera.
[obrazek2] (fot. Archiwum)Zamknął więc całą wioskę w wielkim hangarze, wyrysował na posadzce mapę, dorzucił kilka mebli i wpuścił do pomieszczenia aktorów. W pozbawionej ścian mieścinie wszystko widać jak na dłoni. A jest co oglądać - postępujące zepsucie, zło wylewające się z poczciwych i, wydawało by się, z natury dobrych ludzi, i w końcu cierpiącą Nicole Kidman, pełzającą po śniegu z łańcuchem na szyi.
Całość przypomina bardziej teatr telewizji niż film fabularny. Formuła, wydaje się ciężkostrawna, gdyż część widzów już po kwadransie opuszcza kino. Warto jednak wytrzymać kolejny eksperyment Larsa-dogmatyka. Chociażby po to, by znienawidzić go jeszcze bardziej.
Nie ma się jednak co przerażać. Na swoim przykładzie stwierdzam reakcje wprost odwrotną. Jak nie przepadałem za twórczością von Triera, tak teraz z niecierpliwością czekam na ciąg dalszy, rozpoczętej przez "Dogville" trylogii.

Oficjalna strona filmu: http://www.tvropa.com/Dogville/index.html

Od 28 bm. "Dogville" można będzie oglądać w rzeszowskim kinie "Zorza".