Trylogia "Czarna legenda" przenosi do czasów średniowiecza, religijnego fanatyzmu i szalejących epidemii

Anna Burzyńska urodziła się 12 kwietnia 1980 roku w małym miasteczku Przysucha, od 2004 roku mieszka na stałe w Warszawie. Z wykształcenia jest prawnikiem. "

Narracja wszystkich części Trylogii prowadzona jest w pierwszej osobie liczby pojedynczej. Każda z części ma innego narratora i dzieje się w innym czasie na przestrzeni 14 lat, które obejmuje fabuła. Dodatkowo każda z powieści napisana jest w formie pamiętnika.

ARCHANIOŁ jest powieścią o nienawiści /o tym, jak rodzi się nienawiść, skąd się biorą uprzedzenia, o fałszywym obrazie świata, który nienawiść tworzy i o tym, że w konsekwencji prowadzi zawsze do przegranej – po obu stronach/;

AKT WIARY to opowieść o miłości /bardzo silnej, trwającej na przekór wszelkim przeciwnościom, pełnej ideałów, miłości, dla której poświęca się życie; o miłości, która staje się impulsem do przemiany Armanda; jest to także powieść o samotności, o tym, jak często ludzie obok nas są zamknięci i samotni i jak owa samotność potrafi kaleczyć dusze/;

SPOWIEDŹ zaś jest powieścią o przebaczaniu /o przebaczaniu na czterech płaszczyznach: przebaczeniu od pojedynczej, skrzywdzonej osoby, przebaczeniu tłumu, przebaczeniu grzechów przez Boga, oraz o przebaczeniu samemu sobie – Armand przede wszystkim będzie musiał sam sobie wybaczyć i w jego przypadku okaże się to najtrudniejsze/. Ta ostatnia część jest także powieścią o odkupieniu win i naprawieniu zła, które wyrządziło się innym oraz o tym, że każdy zasługuje na drugą szansę, nawet najgorszy zbrodniarz, jeśli zrozumiał swój błąd i go naprawia/.

W powieście SPOWIEDŹ narratorka /Manuela/ napisze w pamiętniku słowa: Dziwna jest ta spowiedź Armanda pisana ręką trojga ludzi. Każdego z nas Armand skrzywdził, najokrutniej, jak umiał. Antonio go za to znienawidził. Elena nie przestała kochać. Ja mu wybaczyłam. Jest to w zasadzie wyjaśnienie istoty wszystkich trzech powieści.

Przesłanie trylogii CZARNA LEGENDA

Głównym przesłaniem całej trylogii jest założenie, że świat nie jest tylko czarny albo tylko biały. Ludzie są o wiele bardziej skomplikowani i wielowymiarowi, a świat wypełniają szarości. Każdy człowiek, nawet najgorszy zbrodniarz, ma w sobie jakieś pokłady dobra, które z jakiegoś powodu do głosu w nim nie doszły. I odwrotnie, człowiek dobry, ma w sobie zalążek zła i w sprzyjających okolicznościach owo zło może w nim dojść do głosu, rozwinąć się i doprowadzić go do zbrodni.

Jest to opowieść o tym, że w życiu każdego człowieka w pewnym jego momencie dokonuje się wybór pomiędzy jasną a ciemną stroną jego natury. Ale nie jest to wybór ostateczny, bo każdy może się zmienić i każdy zasługuje na to, by mu tę przemianę umożliwić i dać drugą szansę, aby – jeśli poszedł w stronę zła – naprawił swe błędy. A jeśli są to błędy nieodwracalne, by przez pomoc potrzebującym odkupił swe winy i zasłużył na wybaczenie.

Jest to także opowieść o tym, że zło nie rodzi się w próżni i często za to, że ktoś wchodzi na drogę zła, odpowiada otoczenie, często inni ludzie, którzy przez różne swoje decyzje doprowadzają kogoś na kraniec przepaści, gdzie wybiera on zło, jako drogę swego życia /jest to ukazane na przykładzie losów wielu bohaterów, często drugo- i trzecioplanowych oraz oczywiście Armanda/.

Jest to także opowieść o pułapce ambicji, w którą wpada się bardzo łatwo i że ta pułapka prowadzi do wyniszczenia człowieka, do tego, że w pewnym momencie swego życia, na drodze, którą chciał iść ciągle dalej i dalej, ciągle wyżej i wyżej, dociera na sam szczyt i……niczego tam nie znajduje. Okazuje się, że jest tam równie sam, jak był dotąd przez całe swoje życie. I nikogo nie interesuje, że w ogóle tam dotarł