Ty i kelner, czyli kulturalnie i bez gafy w restauracji (savoir-vivre)

Praktyka już w szkole

============01 Tytuł Sans 60 L(48804459)============

============02 Podtytuł 16(48804509)============
- Uczę zawodu kelnera już długo. Obserwując pokolenia, widzę, że młodzież chętnie wybiera ten kierunek, a my - nauczyciele - staramy się jak najlepiej ich do niego przygotować - mówi Danuta Richert, nauczyciel Zespołu Szkół Gospodarczych im. Mikołaja Spytka Ligęzy w Rzeszowie.

Nauka w szkole trwa cztery lata. W tym okresie zdaje się dwa egzaminy potwierdzające kwalifikacje w zawodzie.

- Systematycznie rosną wymagania wobec kelnerów, co roku dodawany jest nowy temat - zauważa Danuta Richert. - Młodzież ma jednak wiele okazji i czasu, by wszystkiego się nauczyć. W czasie szkolnej edukacji odbywają praktyki zawodowe w różnych lokalach. Uczniowie obsługują nawet duże przyjęcia.

Właśnie wtedy mamy możliwość obserwacji, co nasi wychowankowie potrafią i jakie jest ich podejście do zawodu.

Jak zauważa nauczycielka, mimo że uczniowie kończą szkołę średnią dobrze przygotowani do zawodu, wcale na szkole średniej nie kończą edukacji.

Podejmują naukę na studiach albo wyjeżdżają za granicę, bo tam lepiej zarobią.

- W kraju, a zwłaszcza na naszym terenie, kelner ma niskie zarobki. Pracę często podejmują osoby, które ukończyły jedynie kurs kelnerski (50 godzin). Owszem, zawsze w takiej grupie znajdzie się perełka, która spełnia wszystkie wymagania i jest doskonała, ale reszta ma się jeszcze czego uczyć, tymczasem jest przyjmowana do pracy - twierdzi Danuta Richert.

Stałe doskonalenie warsztatu

Ambitny kelner stale doskonali umiejętności, uczestnicząc w różnych szkoleniach, warsztatach, kursach oraz w konkursach, a także zaglądając do branżowej prasy.

- Zawód jest bardzo trudny, czasami całą noc pracuje się na nogach, bywa się zmęczonym, ale można go pokochać. W dodatku podkarpaccy kelnerzy cieszą się dobrą opinią. Wiele razy słyszałam od osób z Polski i z zagranicy, że mamy profesjonalną obsługę. Warto o tę dobrą opinię dbać - dodaje Danuta Richert. - Pomaga w tym także wymiana doświadczeń, wspólne spotkania i imprezy integrujące, jak chociażby ostatni, rzeszowski bieg kelnerów.

Kelner powinien zadbać o właściwy ubiór (czysty, wyprasowany, schludny), odpowiednie buty, dobrze wyglądające włosy, a przede wszystkim czyste ręce i paznokcie. Ubiór powinien być dostosowany do wymogów zakładu.

- Kelnerzy nie mogą mieć problemu z komunikacją, łatwością nawiązywania kontaktów. Przydaje się im sztuka dyplomacji, asertywność, uprzejmość. Pożądana jest otwartość i wysoka kultura osobista - wylicza Danuta Richert. - Przydatną cechą jest posiadanie umiejętności pracy w zespole. Ważnym, dziś niezbędnym w tej pracy atutem jest znajomość języków obcych.

Kelnerzy nie przygotowują potraw, ale dostarczają je gościom bezpośrednio od kucharza. - Jednak oni są pierwszymi osobami, które mogą odebrać od klienta pochwałę lub reklamację. Powinni od razu dobrą czy złą informację podać do kuchni. Ta współpraca jest bardzo ważna - zaznacza nasz ekspert.

- Kelner musi być taktowny i wiedzieć, co mówi i do kogo oraz kiedy może żartować - akcentuje nauczycielka. - Wie doskonale, że obowiązuje rozmowa służbowa i jeśli ma gości przy innym stoliku, to nie pozwoli sobie na żarty i dłuższe stanie przy jednym stole. Musi odejść i przyjąć zamówienie od innych klientów.

Obowiązkiem kelnera jest profesjonalna i pełna obsługa danego stolika. Musi obserwować swoich gości. - To on powinien m.in. nalewać wino. Profesjonalny kelner nie pozwala, by go wyręczano. My również nie podajemy mu np. talerzy, nie odbieramy od niego potraw - podpowiada nasz rozmówca.

Kelnerowi nie wolno postawić tacy na stole, usiąść koło gościa, spierać się o krzesło przy stole gościa, pić alkoholu z gościem, palić papierosów i głośno rozmawiać z innymi pracownikami.

Zasady savoir-vivre'u

Okrycie wierzchnie

Wchodząc do restauracji, zostawmy płaszcze i kurtki w szatni. W barze, pubie, klubie czy kawiarni szukamy wieszaków. Nie odkładamy okrycia wierzchniego, wieszając je na swoim krześle albo na pustym, które stoi obok.

Jak przywołujemy kelnera

Kelnera przywołujemy dłuższym spojrzeniem lub skinięciem głowy. Nie powinniśmy krzyczeć ani głośno wołać, a tym bardziej nie pstrykamy na niego palcami. Jak nie ma kelnera, który obsługuje nasz stolik, można podejść do innego.

Kiedy zaczynamy jeść

Zaczynamy posiłek dopiero wtedy, gdy każda osoba przy naszym stoliku otrzyma swoje danie. Jeśli jest to towarzystwo mieszane, to zasada jest taka - pierwsza pobiera sztućce kobieta, potem mężczyzna. Podczas podawania potraw na przyjęciach, kiedy goście siedzą przy długich stołach, to nie stanowi już problem, ponieważ wtedy do stołu podchodzi kilku kelnerów jednocześnie.

Telefon komórkowy

Telefon powinien być wyłączony lub wyciszony podczas naszego pobytu w restauracji. Są jednak wyjątki. A mianowicie, można na początku spotkania poinformować znajomych, że czeka się na ważny telefon. Jeśli zadzwoni, powinniśmy jak najszybciej opuścić stolik i udać się np. do hallu.

Czy przy stole korzystamy z wykałaczek?

Wykałaczek nigdy nie powinno się używać przy stole. Jeżeli bardzo zależy nam na higienie jamy ustnej, to zabieramy dyskretnie wykałaczkę i oddalamy się na chwilę od stolika, w odosobnione miejsce, nie informując głośno, po co to robimy. Jeśli wykałaczki chce użyć starsza osoba, której trudniej się poruszać, powinna to zrobić dyskretnie i np. zasłonić usta dłonią, serwetką.

Czy w czasie posiłku można odejść od stołu?

Można, ale w momencie, kiedy zjedliśmy jakąś potrawę i chcemy użyć wykałaczki lub skorzystać z toalety, a przy okazji poprawić makijaż, czy odebrać telefon. Kiedy w czasie posiłku odchodzimy od stołu, to serwetkę zostawiamy na poręczy krzesła - stroną czystą do góry. To widoczny znak dla kelnera, że nie skończyliśmy posiłku. Jeśli goście odchodząc od stolika, kładą serwetkę na siedzisku krzesła, to z kolei znak dla kelnera, że powinien wymienić serwetkę gościowi na nową. Kładzie się ją po lewej stronie talerza, a po skończonym posiłku - z prawej.

W towarzystwie herbaty i kawy

Herbatę czy kawę pije się z filiżanek, które stawiamy na spodkach. Po prawej stronie filiżanki odkłada się łyżeczkę użytą do mieszania. Po zamieszaniu łyżeczka nie może opierać się o spodek, bo resztki herbaty czy kawy mogą poplamić obrus. Należy pamiętać, aby nie odkładać użytej łyżeczki na obrus, nie oblizywać jej ani nie pić herbaty czy kawy łyżeczką. Nie pijemy także herbaty z torebką w filiżance.

Kieliszki z winem

Kieliszki z winem trzymamy zawsze za nóżkę lampki, aby nie ogrzewać trunku dłonią. Odwrotnie w przypadku koniaku - kieliszek trzymamy za czaszę i ogrzewamy ciepłem rąk.

Mowa sztućców

Sztućce raz użyte nigdy nie dotykają z powrotem stołu. Jeżeli kontynuujemy posiłek, to sztućce odkładamy na brzeg talerza lekko ukośnie - widelec na tzw. 8 godzinę, a nóż na 4 godzinę. Jeżeli skończyliśmy jeść, układamy widelec i nóż razem na tzw. godzinę 5, to znak dla kelnera, że skończyliśmy już jedzenie i można zabrać talerz.

Jak dajemy napiwki?

Standardowy napiwek w Polsce wynosi 10 proc. od kwoty za posiłek. Zostawiamy go w etui, w którym został podany rachunek.