Zmieniają się przepisy. Firmy będą zwalniać niepełnosprawnych

Wiesław Rębisz, inwalida z Rzeszowa od dwudziestu lat pracuje w Międzywojewódzkiej Usługowej Spółdzielni Inwalidów w Rzeszowie. Z WSK przeniósł się tu ze względu na kłopoty ze zdrowiem.

- Zdaję sobie sprawę, że zostałem zatrudniony dzięki korzystnym przepisom i dopłatom promującym osoby niepełnosprawne. Niestety teraz boję się, co będzie za kilka miesięcy. Mam już 56 lat i grupę inwalidzką. Jeśli rząd rzeczywiście zlikwiduje dopłaty, mogę zostać bez pracy i środków do życia. W takiej samej sytuacji jest też mnóstwo moich kolegów i koleżanek - mówi W. Rębisz.

Rządowy plan cięcia w dopłatach do osób niepełnosprawnych da o sobie znać już w kwietniu. Wówczas firmy stracą dopłaty na zatrudnianie inwalidów - emerytów. Od 2012 roku stopniowo będą zmniejszane dopłaty do wynagrodzenia osób niepełnosprawnych w lekkim i umiarkowanym stopniu (w tej chwili to ok. 700-1000 zł miesięcznie na osobę). Krajowa Izba Gospodarczo-Rehabilitacyjna szacuje, że doprowadzi to do zwolnienia nawet 20 tys. osób w całej Polsce. Potwierdza to Sławomir Wasylczyk, prezes MUSI.

- Spośród 900 moich pracowników, 800 osób to niepełnosprawni. Nie mogę sobie pozwolić na straty, dlatego wielu z nich będę musiał zwolnić. Najwcześniej, bo już w przyszłym roku będziemy musieli rozstać się z ok. 80 emerytami. Problem w tym, że rząd nie przemyślał swojego ruchu. Co z tego, że oszczędzi na dopłatach, skoro większość zwolnionych pójdzie po pieniądze do pomocy społecznej - przewiduje prezes Wasylczyk.

Zwolnienia raczej nie ominą także firmy Specjał z Rzeszowa, która zatrudnia 600 osób niepełnosprawnych. Dzięki dopłatom inwalidzi pracują w ochronie, sklepach, hurtowniach oraz świadczą usługi (m.in. sprzątanie, księgowość)

- Niestety, ale bez dopłat do tych stanowisk pracy, staną się one nieopłacalne. Bo oprócz pensji, utrzymanie inwalidów oznacza dla pracodawcy także koszty związane z utrzymaniem przychodni zdrowia, pielęgniarek, czy dostosowania miejsc pracy pod potrzeby konkretnej osoby. W takiej sytuacji lepiej będzie zatrudnić zdrowego pracownika, który jest bardziej wydajny - tłumaczy Krzysztof Tokarz, prezes Specjału.

- I właśnie to największy problem, bo o ile osoba zdrowa ma szansę znaleźć zatrudnienie, to niepełnosprawny od razu stoi na straconej pozycji - uważa ekonomista Tomasz Soliński. - Zamiast szukać pozornych oszczędności rząd powinien zabrać się za tych, którzy symulują choroby, albo załatwiają sobie grupę inwalidzką "na lewo". To oni są tu problemem.