Kolebka ludzkości

Mezopotamia to ziemia Biblii - Świętej Księgi judaistów, chrześcijan i muzułmanów. To ziemia, gdzie najprawdopodobniej znajdują się początki ludzkości, gdyż w miądzyrzeczu Eufratu i Tygrysu uczeni lokalizują biblijny Raj. Muzułmanie do dzisiaj pokazują u zbiegu tych dwóch rzek ogród z "drzewem Adama", dawnym Edenem. Tu także miały rozegrać się sceny biblijnego potopu , z którego ocalał jedynie Noe z rodziną i zabranymi na arkę stworzeniami. Wiadomości o tym wydarzeniu uczeni znaleźli w ponad 70 przekazach różnych ludów i wierzeń. Ślady tej wielkiej klęski badacze i archeolodzy odkrywają na tych terenach do dziś.
Mezopotamia dwukrotnie była terenem przymusowego pobytu Żydów, którzy popadli w niewolę asyryjską i babilońską. O tym także możemy przeczytać w Biblii, a prawdę tę także potwierdzają dokonywane tu odkrycia.

Ur - miasto Abrahama

Ze starożytnego miasta Ur w daleką drogę do Palestyny i Egiptu wyruszył patriarcha Abraham. Odkrycie tego miasta liczącego ponad 5 tys. lat doprowadziło do poznania jednej z najstarszych kultur ludzkości.
Dzisiejsze Ur jest jest małą stacją kolejową, położoną 190 km na północ od Basry, jednym z wielu przystanków słynnej kolei bagdadzkiej o emocjonującej nazwie "Ur Junction". Dookoła stoi kilka nędznych chat pracowników kolei. Ruiny starożytnego miasta znajdują się 300 metrów dalej. Jedzie się tu godzinami w monotonnym szarobrunatnym krajobrazie. Niespodziewanie dla oczu turysty pojawia się na horyzoncie jedna z najbardziej imponujących ruin starożytności - wieża świątynna w Ur. Kiedy ucichnie stukot pociągu stojących na piasku podróżnych obejmuje w objęcia przejmująca cisza pustyni. Przed tysiącami lat kołysały się tutaj łany pszenicy i jęczmienia, szumiały gaje daktylowe i figowe, rozpościerały ogrody warzywne. Wszystko poprzecinane było siecią nawadniających kanałów z wodą z pobliskiego Eufratu, nad którym rozsiadło się miasto z licznymi świątyniami i dzielnicami mieszkaniowymi. W ciągu stuleci rzeka zmieniła swe koryto i rzuiny miasta znajdują się od niej daleko.
Kierujemy się na zikkurat ( tak nazywa się wieża), która wznosi się wciąż na wysokość ponad 20 m. Została wybudowana 3 tys. lat pne i często ją remontowano, aż do czasów ostatnich królów babilońskich. Chociaż zrujnowana nadal wywiera duże wrażenie. Podstawa budowli ma wymiary 64 na 44 m. Pierwoptnie miała cztery kondygnacje czyli schodkowe tarasy, z których dwie najwyższe nie istnieją. Trzy rzędy schodów procesyjnie prowadzą do pierwszego tarasu. Z wysokości wieży można podziwiać wspaniały widok na pozostałości po bogatym mieście. A dalej pustka. Aż trudno uwierzyć, że żył tu niegdyć bogaty cywilizowany naród.
Dzielnica mieszkalna, w większości odkopana pozwala na wędrówkę ulicami, którymi przed tysiącami lat przechadzał się Abraham. Ruiny domów zachowały się niejednokrotnie do wysokości jednego piętra. Plan domów jest podobny. Z ulicy wchodziło się na dziedziniec wokół którego znajdowały się pomieszczenia magazynowe, kuchnia i pokoje mieszkalne. Na piętro gdzie znajdowały się sypilanie prowadziły schody. Domy miały kanalizację połoczoną z miejską siecią. W odkopanych szkołach znaleziono tabliczki z pismem klinowym. Wiadomo z nich, że dzieci uczono czytania, pisania, rachunków i geografii. Tak więc pod względem wykształcenia i higieny starożytne UR wydaje się być na wyższym poziomie niż niejedno miasto w tym regionie pbecnie.