Kolejny zjazd rodu Tarnowskich i wernisaż wystawy "Artur Tarnowski – ostatni Pan na Dzikowie" w Tarnobrzegu. Było bardzo uroczyście. Zdjęcia

Do swojego gniazda rodzinnego zjechali Tarnowscy między innymi z Podkarpacia, Świętokrzyskiego i innych regionów kraju oraz z Kanady.

- Dzików (obecnie część Tarnobrzega - przyp. autora) jest referencją wszystkich Tarnowskich, mimo że są różne gałęzie, natomiast główna jest gałąź dzikowska i to są nasze korzenie, więc nie wyobrażamy sobie zjazdu, żebyśmy nie przyjechali do Dzikowa. Tym razem niestety nie przyjechała cała rodzina, ponieważ termin z różnych powodów został wybrany wcześniejszy, więc w zasadzie mamy rodzinę z Polski i z Kanady, natomiast zazwyczaj przyjeżdżają też z wielu innych miejsc. Teraz część była chora, części kolidowały kwestie na przykład wakacji szkolnych we Francji. No, tak się złożyło w tym roku, że jest nas trochę mniej, ale cieszymy się, że mamy okazję znów wszyscy być razem - mówi Paweł Jan Tarnowski, prezes Związku Rodu Tarnowskich.

Jak dodaje, niezwykle się cieszy, że w zamku udało się zgromadzić wszystkie zbiory dawnej Kolekcji Dzikowskiej, zarówno z Łańcuta, jak i z muzeum w Rzeszowie czy z krakowskiego Wawelu.

- Zbiory te wzbogaciły się tez o prywatne dary rodziny Tarnowskich mieszkających w Kanadzie i w Anglii, więc ta kolekcja jest już bardzo bogata i pewnie będzie się jeszcze zwiększać - dodaje Paweł Jan Tarnowski, prezes Związku Rodu Tarnowskich.

Zanim uroczyście otwarto wystawę, sylwetkę Artura Tarnowskiego przybliżył doktor Tadeusz Zych, dyrektor Muzeum – Zamku Tarnowskich w Tarnobrzegu. Wspominał, jak niezwykłym był człowiekiem - mężem, ojcem, politykiem, żołnierzem i gospodarzem. Dyrektor tarnobrzeskiego muzeum wspominał, że Artur Tarnowski był wielkim mecenasem sztuki - w latach 70-tych ubiegłego wieku, mieszkając już na emigracji w kanadyjskim Montrealu, podarował Muzeum Polskiemu w Rapperswilu (Szwajcaria) kolekcję ponad stu znakomitych miniatur (ponad 80 jest w Tarnobrzegu). Większość z nich została wykonana w latach 1790-1805 przez wybitnego polskiego miniaturzystę Wincentego de Lesseura uczącego w Dzikowie malarstwa hrabiny Walerii ze Stroynowskich Tarnowskiej. To ona założyła te słynną kolekcję miniatur.

- Proszę sobie wyobrazić, że zachowała się wcześniejsza korespondencja hrabiego Artura Tarnowskiego z Janem Nowakiem-Jeziorańskim, w którym zastanawiał się, czy może z tej kolekcji po cztery obrazki podarować swoim dzieciom. Szybko po namyśle stwierdził jednak, że nie zrobi tego, że ta kolekcja nie może być rozproszona i w całości przekazał ją Muzeum Polskiemu w Rapperswilu, gdzie kolekcja ta stanowi najcenniejszy fragment zbiorów - mówił doktor Tadeusz Zych, dyrektor Muzeum – Zamku Tarnowskich w Tarnobrzegu.

Doktor Tadeusz Zych dodaje, że gdyby nie Artur Tarnowski, być może nie byłoby nawet w Tarnobrzegu muzeum.

- W zasadzie nie byłoby tego zjazdu Tarnowskich, nie byłoby Dzikowa, nie byłoby kolekcji dzikowskiej i tak wspaniałego muzeum, gdyby nie Artur Tarnowski, bo tow gruncie rzeczy za jego sprawą doszło do przechowanie przez wojenną zawieruchę tej kolekcji dzikowskiej, która dzisiaj jest ozdobą naszego miasta, ozdobą naszego muzeum - dodaje dr Tadeusz Zych.

Sylwetka Artura Tarnowskiego
Tarnowski Artur Kazimierz Juliusz Adam herbu Leliwa urodził się 3 III 1903 roku w Dzikowie (obecnie Tarnobrzeg). Był synem Jana Zdzisława (1862–1937) i Zofii Marii Róży z Potockich. Studia odbył w Instytucie Handlowym przy Uniwersytecie w Louvain (1923–1924). Ukończył także w 1926 r. dwuletni Wyższy Kurs Ziemiański we Lwowie.

W maju 1920 roku zgłosił się jako ochotnik do armii polskiej. Na front wojny polsko-bolszewickiej wyruszył 25 VII 1920 r. wraz z bratem Janem i z odziałem tzw. ochotników dzikowskich, wystawionych przez ojca. Był oficerem rezerwy 8 Pułku Ułanów księcia Józefa Poniatowskiego w Krakowie.

Po śmierci ojca w 1937 roku objął dobra dzikowskie, w skład których wchodziły m.in. folwarki, lasy, stawy rybne oraz zakłady przemysłowe. Prócz administrowaniem tym majątkiem, pełnił także liczne funkcje publiczne. Prowadził również wzorem swoich przodków działalność filantropijną na rzecz środowiska, wspierając szkoły, ochronki, szpital i organizacje społeczne.

Politycznie związany ze środowiskiem konserwatystów, co należało już do rodzinnej tradycji. Po zamachu majowym, podobnie jak i ojciec, poparł marszałka Piłsudskiego. W 1935 r. został posłem na Sejm RP IV kadencji.

Walczył jako ochotnik w wojnie obronnej we wrześniu 1939 r. Aresztowany przez Niemców 6 X 1939 r., został osadzony w oflagach: II E w Neu­brandenburgu i Gross Born. Po wyzwoleniu oflagu przez wojska alianckie, wstąpił do 1 DP gen. Maczka. Po demobilizacji 14 V 1947 r., Tarnowski osiedlił się wraz z rodziną w Belgii. W 1951 r. wyemigrował do Kanady i zamieszkał w Montrealu. Był jednym z najważniejszych działaczy polonijnych w Kanadzie.

Zmarł 19 XII 1984 r. w Montrealu. Został pochowany w krypcie rodzinnej w kościele OO. Dominikanów w Tarnobrzegu.