Komentarz: Chiny a sprawa Polska, czyli polityka i sport w tenisie stołowym

Skąd takie skojarzenie? Ano stąd, że tarnobrzeżanki wygrały wyłącznie siłami dziewczyn znad Żółtej Rzeki. Jak wiadomo, towarzysze zza Wielkiego Muru wspierają Władimira Władimirowicza w wojnie na Ukrainie. Czynią to na razie jakby duchowo, ale gdyby zrobili się bardziej konkretni, mógłby u nas powstać dylemat moralny i, kto wie, czy trener Nęcek nie musiałby odpowiadać na niewygodne pytania.

Linia obrony trenera mogłaby wyglądać tak; ”A dajcie mi spokój, przecież wszystkie trzy panie mają paszporty europejskich krajów”. Ja bym dodał jeszcze; mili moi, a czy w Chinach nie łamią praw człowieka? Czy Rosja od 24 lutego stała się taka okrutna? Czy nie zamieniła Groznego w stertę gruzów, zabijając przy okazji tysiące cywili. A teraz, czy Polska nie posłała swoich sportowców na Igrzyska w Pekinie, podobnie jak na Zimowe Igrzyska i Mundial w Rosji? I a propos tu i teraz, czy PZPN myślał o bojkocie Mundialu w Katarze, gdzie najemną siłę roboczą traktuje się, niczym półniewolników? Tak tylko pytam.

Na koniec słowo o historii dawniejszej. Boimy się, co zrobią Chiny, ale 66 lat temu nieźle nad Wisłą zapunktowały. Kiedy wybuchł tzw. Październik i Władysław Gomułka postanowił nadać PZPR bardziej ludzką twarz (szybko mu przeszło), na Kremlu powiedzieli „niet”. Na Warszawę ruszyły kolumny radzieckich czołgów. Towarzysz Mao Zedong zaprotestował, Nikita Chruszczow pękł i wstrzymał tanki. Zatrzymały się 150 kilometrów od naszej stolicy. Dziś są trochę dalej, ale jeśli, nie daj Boże, Ukraina nie wytrzyma na froncie, znów mogą być blisko.