Na bocznym torze. Nawałka jak Żółkiewski? [KOMENTARZ]

Gdyby szef PZPN-u postawił na pana Adama, a ten dał radę nad Wołgą (a konkretnie nad Moskwą, bo tak nazywa się tamtejsza rzeka), bylibyśmy jedną nogą na Mundialu. Lekko nie będzie. Ostatni raz Polacy zdobyli stolicę Rosji w… 1610 roku. Dokonały tego oddziały hetmana Stefana Żółkiewskiego. Na Kremlu rządziły 2 lata. Teraz wystarczyłoby nam 90 minut panowania na Łużnikach.

Raz w życiu trafiłem na Antoniego Szymanowskiego. Kilkanaście lat temu przyjechał z rezerwami Wisły Kraków na mecz ze Stalą Rzeszów. Wcześniej wszyscy mówili, „malkontent”. Nie bardzo wierzyłem. Pamiętałem tylko ostatnie minuty meczu z Wembley, gdy wybił piłkę z linii bramkowej.

Po meczu na Hetmańskiej, który „Biała Gwiazda” wygrała 2:1 coach krakusów na konferencji prasowej pojękiwał, narzekał na sędziego bez końca. Dziwne to było. Jacek Gmoch? O nim można by napisać pięć książek. Trener, który miał zdobyć 1978 roku złotą Nike, po imprezie w Argentynie był poszukiwany nad Wisłą… żywy lub martwy. Potem został legendą pod Akropolem, a z czasem komentatorskim szołmenem w polskiej telewizji. Dlaczego o obu panach wspominam? Ano panu Antoniemu 13 stycznia stuknęło 71 lat. W tym samym dniu słynny „Szczena” skończył imponujące 83 wiosny. Sto lat!

Nadużywający sportowiec zwykle kojarzy się z piłkarzem. Historie Andrzeja Iwana, Mirosława Okońskiego, czy tragiczny los naszego krajana, Dariusza Marciniaka, są powszechnie znane. Koszykarze uchodzą za ludzi bardziej wyrobionych, ale życie jest życie.

Na portalu Sekielscy Brothers pojawił się Wiktor Grudziński. Chłop jak dąb (208), były reprezentant Polski, opowiedział szczerze, że przez całą karierę pił ponad miarę. Zmarnował niejedną szansę, nadwerężył zdrowie, stracił żonę. Nie poddał się jednak. Po latach pomógł sam sobie i dziś jest wolnym człowiekiem. Spowiedź pana Wiktora, polecam wszystkim. Nie tylko młodym sportowcom.