Orlen 1 Liga Kobiet. Katarzyna Czyż, zawodniczka Resovii: Zrobiłyśmy coś fajnego...

Macie za sobą świetną rundę - zapytam troszkę w inną stronę - jest coś z czego jesteście niezadowolone?
Po tak dobrej rundzie ciężko jest powiedzieć czy jesteśmy z czegoś niezadowolone. Po danych meczach każda zawodniczka indywidualnie może rozlicza siebie przykładowo z nieudanych zagrań lub niewykorzystanej sytuacji, ale wiadomo - nic nie jest idealne i zbierając doświadczenie staramy się to poprawiać następnym razem. Jednak jakbym miała wybrać jakąś rzecz, to będę myśleć jak typowa obrończyni - można było uniknąć niektórych straconych bramek.

Co jest największym atutem Resovii w tym sezonie?
Charakterna gra i jedność na boisku. W złych momentach na murawie potrafimy się podnieść - cały zespół na to mocno pracuje. Szczegółnie w ostatnich meczach, kiedy to przeciwnik strzelał pierwszy bramkę, charakter i wola walki do samego końca pozwalała nam się cieszyć nie tylko z remisów, ale i zwycięstw. Niekiedy takie zwycięstwa smakują najbardziej.

Czy od początku czułyście, że pojawił się taki impuls, iż to może być wasza runda?
Nie zastanawiałyśmy się tak nad tym. Na pewno dało się odczuć pozytywny impuls od strony trenera, kilku zmian wprowadzonych przed rundą. Cała drużyna pracowała od meczu do meczu nie myśląc o tym, co już było lub co będzie za 2/3 tygodnie. Teraz po rundzie możemy sobie powiedzieć, że zrobiłyśmy coś fajnego.

Na wiosnę czeka was obrona pozycji lidera - trudniej się bronić niż gonić?
Łatwiej jest gonić, ale czasami może braknąć czasu. Odkąd jestem w Resovii, to dwukrotnie wchodziłyśmy w rundę wiosenną z pozycji lidera i każdy może zobaczyć jak to się kończyło, bo nie chce zapeszać (śmiech). Wiem, że trudno jest też ciągle bronić. Każda drużyna inaczej nastawia się na lidera - z większą ambicją, chęcią urwania punktów i sprawienia niespodzianki.

Jesteś już w Resovii trochę - czy ten sezon to może być ten moment, gdy ten awans jest najbardziej realny?
Tak jeszcze trochę i będę mogła powiedzieć, że pół swojego życia już jestem w Resovii (śmiech). Z perspektywy wszystkich sezonów, mysląc i podsumowując tą minioną rundę, awans jest jak najbardziej realny. Znamy już potencjał wszystkich zespołów i mogę powiedzieć, że tak wyrównanej ligi nie było od dawna. Każdy mecz tutaj może być niespodzianką. Nie myślę o awansie, ale jeśli na siłę miałabym to robić, to tak blisko po rundzie jeszcze nie było. Mamy 1. miejsce i wypracowane kilka punktów przewagi, co na samą myśl jest fantastycznym uczuciem, ale wiemy, że to dopiero połowa drogi. Skupiamy się, aby dobrze przepracować okres przygotowawczy i wejść pozytywnie w rundę.

Na razie, mówiąc czysto teoretycznie - czy Resovia jest gotowa na grę w ekstralidze pod każdym względem?
Ciężko jest teraz odpowiedzieć na to pytanie. Na dzień dzisiejszy pod każdym względem na pewno nie. Łączę bycie zawodniczką z pracą w klubie i wiem, że wiąże się to z wieloma aspektami. Czasami takimi, które nie są realnie do przeskoczenia. Teraz wszystko jest w naszych nogach i wiem, że jeżeli nadarzy się okazja, to ludzie związani z naszą sekcją i z zarządem na czele zrobią wszystko, aby z gotowością wejść w najwyższą klasę rozgrywkową.

Jak mówisz jesteś w Resovii nie tylko zawodniczką, ale także trenerką młodzieży - udaje się w tym wszystkim znaleźć chwile dla siebie?
Czasami ciężko, ale jak człowiek chce, to zawsze znajdzie czas. Ja jestem już doświadczona w tych układach i mimo wielu zajęć jest wydzielona pewna część czasu dla siebie.

Młode dziewczynki chętnie wybierają teraz piłkę nożną?
Tak - coraz więcej jest tej kobiecej piłki. Szkółki decydują się na szkolenie wspólnie dziewczynek z chłopcami. Coraz częściej w takiej drużynie widać nawet po kilka dziewczynek w składach. W całej Polsce, również w naszym regionie popularyzacja kobiecej piłki z biegiem czasu jest większa i daje to efekty.

Swoje mecze rozgrywacie na sztucznym boisku - to jest wasza siła?
Nasza wielką siła - tutaj trenujemy oraz gramy. Można powiedzieć, że znamy każdy centymetr tego boiska. Dodatkowo kibice motywują, tym bardziej nie możemy pozwolić, aby ktoś kto nas ogląda, kto poświęcił swój czas na przyjście na mecz czy to znajomi, rodzina, czy też nie - aby wyszedł z niego zawiedziony. Nie każda drużyna radzi sobie na takiej nawierzchni. Nie każda drużyna radzi sobie na takiej nawierzchni. Część zespołów trenuje i gra tylko na naturalnych boiskach, a z doświadczenia wiem, że niekomfortowe jest przechodzenie z nawierzchni naturalnej na sztuczną i odwrotnie.

Co jest najtrudniejsze w ukształtowaniu młodej piłkarki - nauczyć taktyki czy przygotować siłowo, czy motorycznie?
Powyższe rzeczy są do wypracowania, wytrenowania, ale myślę, że najcięższą jest rozwój mentalny. Możemy mieć wszystko z wymienionych na wysokim poziomie lecz np. nie możemy poradzić sobie ze stresem lub presją otoczenia, chociażby rodziców co w dzisiejszych czasach jest często spotykane u młodych zawodniczek czy zawodników. Na treningu wszystko wychodzi - na turniejach czy meczach niekoniecznie. Czasami wypracowanie u siebie woli walki i chęci są połową sukcesu. Nie powinno, a niekiedy w młodszych kategoriach spoczywa to na rękach trenera.