Perseidy na bieszczadzkim niebie. Nadszedł czas żniw dla miłośników obserwacji "spadających gwiazd"

Obserwacja deszczu meteorów z roju Perseidów trwa już prawie 2000 lat. Swoją sławę zawdzięczają wysokiej aktywności. Podczas maksimum w ciągu godziny można zaobserwować ponad sto „spadających gwiazd”. Meteory pochodzą z komety Swift-Tuttle, którą po raz pierwszy zaobserwowano w 1862 roku.

Ziemia, co roku przecina się z orbitą roju. Małe cząsteczki komety wchodzą w atmosferą naszej planety, gdzie ulegają spaleniu tworząc niezapomniane widowisko. „Łez św. Wawrzyńca” wypatrujmy na północno-wschodnim niebie. Miejsce, z którego się rozbiegają znajduje się w gwiazdozbiorze Perseusza. Jednym z najlepszych miejsc do obserwacji są Bieszczady, a tym samym Park Gwiezdnego Nieba.

Bieszczady to jedno z ostatnich miejsc w Europie, gdzie występuje prawdziwie ciemne niebo, wolne od zanieczyszczeń sztucznym światłem. Jednak tak, jak i inne unikatowe elementy bieszczadzkiej przyrody, wymaga ochrony. W tym celu władze gminy Lutowiska, instytucje, stowarzyszenia i miłośnicy astronomii, w marcu 2013 roku powołały do życia „Park Gwiezdnego Nieba Bieszczady”.

Celem jest propagowanie ochrony nocnego środowiska przed nadmiernym światłem oraz popularyzacja astronomii i turystyki astronomicznej. Powierzchnia parku to 113 846, 41 ha. Są to obszary polskiej części Rezerwatu Biosfery „Karpaty Wschodnie”, tzn.: Bieszczadzki Park Narodowy, Park Krajobrazowy Doliny Sanu oraz Ciśniańsko-Wetliński Park Krajobrazowy.

Po rezerwacie gwieździstego nieba Brecon Beacons International Dark Sky Reserve utworzonym w Wielkiej Brytanii, PGN „Bieszczady” jest drugim największym obszarem ochrony nocnego nieba w Europie.