PGE Energia Odnawialna SA Oddział Zew Solina-Myczkowce w Solinie

Projekt powstał na Politechnice Lwowskiej, ale wiele czynników (w tym kryzys lat 20) sprawiły, ze budowa stanęła a zamówione już turbiny nigdy nie zostały odebrane. Kolejny projekt przerwała wojna. Dopiero w latach 60. udało się podjąć i zakończyć inwestycję. Zapora stworzona w oparciu o najnowszą jak na owe czasy myśl inżynierską, dziś wciąż pozostaje największą zaporą w kraju.
Solidność i wiarygodność to, zdaniem dyrektora Józefa Folcika, atuty firmy. PGE Energia Odnawialna S.A. Oddział ZEW Solina-Myczkowce w Solinie (taką nazwę nosi obecnie spółka) zarządza unikatowymi w skali kraju obiektami. Zapora w Solinie jest największą budowlą hydrotechniczną w Polsce, a elektrownia - największą szczytowo-pompową, pracującą na dopływie naturalnym. - Po ponad 30 latach przeszła gruntowną modernizacje. Zainstalowaliśmy wówczas najnowocześniejsze na świecie technologie do pozyskiwania energii z wody - przypomina dyrektor Folcik. - Przy zwiększonych parametrach może efektywnie pracować przez następnych kilkadziesiąt lat, bez poważniejszych remontów.

By nasze domy były bezpieczne
Nie zapomniano przy tym o środowisku naturalnym. - Wszystkie zmodernizowane układy główne i pomocnicze, związane z pracą turbin, w tym układy olejowe, posiadają zabezpieczenia, które wykluczają przedostanie się do cieków wodnych smarów, olejów i innych zanieczyszczeń pochodzących z układów smarowania i chłodzenia urządzeń energetycznych - zaznacza Piotr Walko, dyrektor techniczny.
Spółka specjalizuje się w świadczeniu usług eksploatacji i utrzymania urządzeń elektroenergetycznych i hydrotechnicznych, służących do wytwarzania energii elektrycznej przy wykorzystaniu technologii przyjaznych środowisku naturalnemu. - Moc zespołu elektrowni wodnych Solina-Myczkowce to 206,5 MW. - Roczna produkcja energii, która wynosi ok. 132 GWh jest w stanie zaspokoić potrzeby 45-tysięcznego miasta - obrazuje Piotr Walko.
Produkcja energii to jedno z zadań. Drugą ważną funkcją jest redukcja fal powodziowych, które w przypadku obfitych opadów mogłyby podtapiać położone poniżej zlewni Sanu miejscowości. - Niwelujemy jej niszczącą siłę. Ostatnie lata przynosiły podtopienia i powodzie, ale w komunikatach nigdy nie było ani słowa o Solinie - zaznacza dyrektor Folcik. - Podczas wielkiej powodzi w regionie, w 2010 roku, zdaliśmy egzamin na piątkę. Ta sytuacja pokazała nam, jak ogromne znaczenie ma zbiornik soliński. Zatrzymaliśmy całość wody, a nie było jej mało. Gromadziliśmy wodę nie tylko z opadów deszczu, ale również topniejącego śniegu. Podczas pierwszej fali powodziowej zgromadzaliśmy 45 mln metrów sześć, w drugiej - 35 mln. To wszystko przyjmowaliśmy w sposób rozsądny, regulując poziom zrzutami wody. Dzięki temu Sanok, Przemyśl i wiele innych miejscowości Podkarpacia były bezpieczne.

Wielka atrakcja dla turystów
Rolą ZEW jest także zapewnienie mieszkańcom regionu wody pitnej i utrzymywanie życia biologicznego na najwyższym poziomie, dzięki czemu możliwe jest tu organizowanie m.in. mistrzostw świata w wędkarstwie muchowym. Nie do przecenienia są także walory turystyczne Zalewu Solińskiego. Dzięki niemu ten region Bieszczadów stał się jednym z najczęściej odwiedzanych zakątków naszego kraju.

- Idealne warunki wypoczynku oferujemy na największej wyspie jeziora, w Polańczyku - mówi Iwona Hawliczek z działu turystyki i marketingu. - Na turystów czekają tam między innymi kompleksowo wyposażone domki z kominkiem, keja z basenem i brodzikiem, boisko do piłki siatkowej oraz wypożyczalnia sprzętu pływającego.
Atrakcją jest nie tylko jezioro. Firma zdecydowała się na umożliwienia zwiedzania wnętrza największej w Polsce zapory przez turystów. Każdego roku odwiedza je kilkadziesiąt tysięcy osób. - To bardzo dobry sposób na promocję produkcji energii z wody - podkreśla dyrektor Folcik. - Dzięki udostępnieniu obiektu propagujemy wiedzę na temat bezpieczeństwa energetycznego kraju, roli energii odnawialnej w systemie energetycznym, a także przedstawiamy technologię uzyskiwania energii elektrycznej z wody. Można poznać również ciekawe i unikalne zapisy archiwalne poszczególnych etapów budowy jednego z największych w Europie obiektów hydrotechnicznych.