Rymanów-Zdrój. Tak wyglądał blisko sto lat temu. Zobaczcie piękną architekturę uzdrowiska na archiwalnych zdjęciach

Rymanów-Zdrój swój rozwój zawdzięcza Annie z Działyńskich Potockiej i Stanisławowi Potockiemu. To oni byli jego pierwszymi właścicielami (dobra rymanowskie kupili w 1872 roku). Zainspirowani sąsiedztwem Iwonicza-Zdroju, znanego już wówczas kurortu, postanowili poszukać leczniczych źródeł także w tej okolicy, w okolicznych górach i dolinie rzeki Tabor.

Ich odkrycie (w 1876 roku) na pograniczu wsi Posada Górna, Deszno, Wołtuszowa dało początek rozwojowi uzdrowiska. Źródłom nadano imiona "Tytus" - dla upamiętnienia chemika Sławika, "Celestyna" - od imienia matki Anny z Działyńskich Potockiej oraz "Klaudia" - od imienia matki Stanisława Potockiego.

- Potoccy zainicjowali budowę wielu do dziś istniejących obiektów zdrojowych, w tym pijalni wód mineralnych, oraz podarowali grunt pod budowę pierwszej kolonii leczniczej, która stała się kolebką lecznictwa dziecięcego i funkcjonuje do dziś – opowiada Wojciech Farbaniec, burmistrz Rymanowa-Zdroju.

Historia uzdrowiska

W 1888 roku w parku nad Czarnym Potokiem zbudowano dom zdrojowy. Powstały łazienki i pijalnia. W kolejnych latach wznoszono stylowe wille i pensjonaty, zachwycające secesyjną architekturą. W okolicznych lasach wytyczono ścieżki spacerowe.

Swoją świetność Rymanów-Zdrój przeżywał na przełomie XIX i XX wieku. W uzdrowisku gościli m.in. arcyksiążę Albrecht Habsburg czy Stanisław Wyspiański.

Trudne lata przyszły po 1910 roku. Najpierw pożary, potem I wojna światowa. Starania kolejnego właściciela Jana hrabiego Potockiego, sprawiły że odbudowany Rymanów Zdrój zaczął ponownie tętnić życiem i przyjmować kuracjuszy. W latach poprzedzających II wojnę światową leczyło się tutaj w sezonie około 5 tysięcy osób.

Zobaczcie na zdjęciach z zasobów Narodowego Archiwum Cyfrowego jak wyglądał Rymanów-Zdrój w okresie międzywojennym.