Takich ludzi jak Poldek, zawsze bardzo nam brakuje

Dla najbliższych Tatuś, Syn, Teść, Dziadziu i Brat. Łzy po jego stracie ocierała nie tylko rodzina. Zostawił po sobie wspaniałe wspomnienia, pokolenia muzyków i wiele ludzi, dla których jego muzyka była niczym miód na uszy. Odszedł zdecydowanie za wcześnie. Bóg wezwał go do siebie w wieku 66 lat. Mógł jeszczekoncertować, pojawiać się na dożynkach czy innych regionalnych okazjach. Teraz będzie jedynie przygrywał w niebie...

Leopold Kluska w czasie studiów polonistycznych współtworzył studencki kabaret Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Rzeszowie. Wspominany dziś jest miło jako nauczyciel i wychowawca w Zespole Szkół Zawodowych w Jaśle, w Szkole Podstawowej w Gliniku Górnym, Zespole Szkół Budowlanych w Jaśle, Zespole Szkół Rolniczych w Kleciach.

Było nam po drodze

Świętej pamięci Leopolda wspominają jego znajomi i przyjaciele.

- Poldek to mój rówieśnik, a zatem wielokrotnie, w różnych obszarach, było nam po drodze, zarówno w czasach szkolnych jak i dorosłości - mówi Zbigniew Dranka. Leopold z wykształcenia był pedagogiem, z zamiłowania muzykiem. Wspominany jest miło jako nauczyciel i wychowawca w Zespole Szkół Zawodowych Nr 2 w Jaśle. W społeczności jasielskiej ceniony gitarzysta - basista zespołów big-beatowych, najbardziej znany to „Franciszkanie” - w latach nauki w LO. W latach 1983-1986 prowadził z powodzeniem zespoły wokalno - muzyczne w Młodzieżowym Domu Kultury, który był u progu rozwoju. Największy rozgłos miała grupa DEMO.

Uaktywnił się też w różnych formach muzycznych między innymi w klubie „Chemik”. Pracował w orkiestrach cyrkowych Zjednoczonych Przedsiębiorstw Rozrywkowych. Z cyrkami „Zalewski”, „As”, „Korona” przemierzał kraj, z „Benneweis” był w Danii i Szwajcarii.

Genialny muzyk

Do końca swoich dni współpracował m.in. z zespołem regionalnym „Kaśka” z gminy Dębowiec. Poldka wspomina założycielka zespołu.

- Poznałam go przed 5 laty. Wspólnie koncertowaliśmy mnóstwo razy, byliśmy na wielu konkursach, chociażby w Kazimierzu Dolnym czy Krośnie. Leopold był bardzo dobrym kolegą i genialnym muzykiem - podkreśla Agata Pucykowicz. Cały zespół „Kaśka” bardzo miło Poldka wspomina. - W jego przypadku maksyma „nie ma ludzi niezastąpionych” się nie sprawdza - dodaje A.Pucykowicz.

Leopold ukochał folklor. - Na tym nie tylko trzeba się znać, ale też się temu poświęcić, bo jest to praca całkowicie społeczna - przyznaje koleżanka Leopolda. Pod koniec życia grał, oprócz dębowieckiego zespołu, również w Jodłowej, w kapeli „Jodłowianie”. Wspólnie z jaślaninem Janem Nowosielskim grał w rafineryjnej kapeli. - Współpracowało i grało nam się bardzo dobrze. To był dobry, mądry i życzliwy człowiek - wspomina Nowosielski. Z Poldkiem znał się ponad 20 lat.

Uwielbiał turystykę

Koledzy dobrze pamiętają jego nietuzinkowe i celne spostrzeżenia. - Kiedyś idąc ulicą, powiedział do mnie: popatrz w każdym z tych samochodów jedzie tylko jeden człowiek, a to jest przecież samochód pięcioosobowy. Najwyraźniej benzyna jest za tania - wspomina rozmowę z Poldkiem, Nowosielski.

Poldek uwielbiał turystykę. Sporo chodził po Gorajowicach.

- Dzięki niemu odwiedziłem miejsce, skąd pochodzili rodzice Andy’ego Warhola - legendarnego twórcę popartu - przypomina Nowosielski. Dzieci po Poldku odziedziczyły zdolności muzyczne. Córka, chociaż pięknie śpiewała, to nie poszła jednak w kierunku muzyki. Natomiast syn rozwija muzyczną karierę poza granicami kraju.

Zawsze chciał być takim, jak mu w środku grało. W pasji się realizował. Bez powtarzania można było na niego liczyć. Nie można się było przy nim nudzić. Zawsze podzielił się dobrym słowem, uśmiechem, radą. Dla najbliższych był wielkim wsparciem. Poldku, będzie nam Cię brakowało. Twojej muzyki, barwy Twego głosu. Do zobaczenia.