Turniej Polonii w 1988 roku. „Gdzie jest to Hyżne?" - pytali działacze bytomskiej Polonii

W turnieju uczestniczyło 37 zespołów, które na co dzień grały od C klasy do II ligi – kluby we wstępnej fazie rywalizowały w strefach geograficznych, tak, aby nie musieć podróżować po całym kraju.

W rundzie przedwstępnej Polonia Hyżne ograła na wyjeździe Polonię Wyżyce 2:1.
Bramki: Małecki 67-karny – Stawarz 30, Dziopak 57.

Skład Polonii Hyżne w meczu z Wyżycami: Wróbel – Ślemp, Sieńko, Kotarba, Gudyka, Dziopak, Stawarz (82 Pałac), Jaworski, Kuźniar (86 Bukała), Bała, Flisak.

Krakowskie „Tempo” pisze o ówczesnej sytuacji w Polonii Hyżne następująco:

„Polonia opiera swą działalność na skromnej dotacji Rady Gminnej LZS, opiewającej na 100 tys. zł. Akurat wystarczyła na wyjazd do Wyżyc (…). Pozostałe środki pochodzą głównie z zabaw i festynów”.

Redaktor Tempa, opisując Hyżne, wspomina postać generała Władysława Sikorskiego, który wychowywał się w tej miejscowości, a także o wsparciu Polonusów z Chicago, którzy pochodzili z hyżneńskiej ziemi i łożyli środki na finansowanie klubu.

Po ograniu Wyżyc, Polonia Hyżne pokonała imienniczkę z Przemyśla (4:2) oraz Luszowic k. Chrzanowa (8:2).

Polonia Hyżne – Polonia Luszowice 8:2 (3:0)

Bramki: Kuźniar 11, Jaworski 25, Bała 43, Stawarz 47, Putyło 55, Chojnacki 65-samobójcza, Bała 86, Putyło 89 – Tyrawski 82, Chojnacki 84.

Skład Polonii Hyżne w meczu z Luszowicami: Wróbel – Ślemp, Sieńko, Putyło, Majchrowski, Dziopak (70 Pałac), Stawarz, Jaworski, Kuźniar (72 Gudyka), Bała, Flisak.

W krakowskim Tempie czytamy „Gdzie jest to Hyżne – pytali działacze bytomskiej Polonii” - obawiając się dalekiej wyprawy na południowy wschód od Rzeszowa.

II-ligowa Polonia Bytom zawitała do Hyżnego 24 lipca 1988 roku, choć jak zaznacza krakowskie „Tempo” - początkowo rozmyślano nad rozegraniem meczu w Dynowie, Tyczynie lub Rzeszowie.

Spotkanie odbywało się w niedzielę, dlatego dla mieszkańców Hyżnego było to swego rodzaju święto. Ostatecznie Polonia Bytom ograła Hyżne 2:1, a bramkę dla gospodarzy z rzutu karnego strzelił śp. M. Bała. Warto dodać, że jego syn Tomasz jest obecnie piłkarzem Cracovii – niedawno zanotował debiut w PKO Ekstraklasie.

- Przygodę z piłką zacząłem dzięki mojemu zmarłemu tacie, który również grał w piłkę. Głównie to jemu zawdzięczam, to gdzie teraz jestem – mówił na łamach Nowin utalentowany 19-latek.

Nowiny opisywały przyjazd bytomian do Hyżnego następująco:
„Sporo emocji mieli wczoraj mieszkańcy Hyżnego. W ramach Turnieju Polonii, organizowanego przez krakowskie Tempo, do tej podrzeszowskiej miejscowości przyjechała II-ligowa Polonia Bytom. Nic więc dziwnego, że na miejscowy stadion przyszło wielu sympatyków futbolu. Po interesującym spotkaniu poloniści z Bytomia zwyciężyli Polonię Hyżne 2:1 (0:0).”

- Byłem sędzią głównym tych zawodów. Sędziowałem przez 16 lat, około 700 meczów, ale mecze Polonii Hyżne wracają mi jak stara płyta - uśmiecha się Eugeniusz Dulski. - Tak napakowanego stadionu, tylu kibiców z wielką nadzieją w oczach nigdy nie widziałem. Zapamiętałem bramkarza Polonii Hyżne, fruwał jak... Wróbel! Dawał radę w niesamowitych sytuacjach - dodaje nasz rozmówca.

- Hyżniacy wspaniale pożegnali pogromców, była suta kolacja. Kibice nie musieli być zamknięci w klatkach - to były piękne dni - wspomina Nowinom Eugeniusz Dulski.

Niektóre kluby imprezę potraktowały po macoszemu i tak z półfinałowego meczu wycofała się Polonia Warszawa, która oddała mecz walkowerem.

Ostatecznie w finale, który odbył się 12 listopada 1988 roku, spotkały się Polonia Lidzbark Warmiński i Polonia Bytom. W końcowym rozrachunku ze zdobycia pucharu cieszyli się bytomianie, którzy pokonali niżej renomowanego rywala 2:0 po golach Wierzbanowskiego i Rutkowskiego.