Bezdomni z szałasu nad Wisłokiem

- Na mróz najlepsze dwie kołdry i herbata z cytryną - mówi kobieta.

Jest bezdomną od 10 lat. Nie narzeka na warunki, jest pogodna, pełna optymizmu.

- Mam tu wiernych przyjaciół, cztery psy: Kuba, Diana, Sunia i Maja. Wiesiek zajmuje się zaopatrzeniem, zbiera puszki, przynosi jedzenie - opowiada kobieta. - Ja sobie tutaj siedzę z pieskami i czytam. Wiesiek mi dużo książek ze śmietnika przynosi - wyciąga z torby nowiutkie dwa egzemplarze. - Niech pani patrzy, co ludzie wyrzucają, a książki przecież teraz bardzo drogie.

Szałas nad Wisłokiem w Rzeszowie zrobili z gałęzi i jakichś rurek. Pokryty jest grubą warstwą folii i czegoś w rodzaju linoleum. W środku są ubrania, kołdry, buty, wszystko, co jest im niezbędne do życia.

- Mamy radio na baterie, to wiemy, jaka będzie pogoda. Nam kilkanaście stopni poniżej zera nie jest straszne. Opatulimy się kołdrami, pieski się do nas przytulą i jakoś przetrwamy - śmieje się pani Bożena.

- Trzeba tylko pamiętać, żeby zabezpieczyć dokładnie wejście kocami i przed snem napić się gorącej herbaty z cytryną - dodaje.

Wodę grzeją na butli gazowej i wlewają do termosów. Przed szałasem pali się ognisko, przy którym się grzeją.

W rzeszowskich schroniskach są miejsca dla bezdomnych, ale pani Bożena i jej towarzysz nie chcą tam iść.

- No, ja byłem, ale długo nie wytrzymałem, wszystko na czas, żadnej wolności - ocenia pan Wiesław. - Na śniadanie dali jedną parówkę, gdzie się taki chłop jak ja, naje jedną parówką. Tutaj jemy, kiedy chcemy, robimy co chcemy. I tak jest dobrze - zapewnia.

Żyje im się ciężko, ale starają się sami na siebie zarobić.

- Zbieramy puszki, sprzedajemy, za to kupujemy jedzenie. Czasem, ktoś coś podrzuci, w śmietnikach można znaleźć dosłownie wszystko - zapewniają. - Przychodzi tu jeden pan, który nam chleb przynosi, chyba w piekarni pracuje. Czasami zagląda straż miejska albo policja, pewnie sprawdzają, czy jeszcze żyjemy - śmieją się oboje.

Psy stoją przy pełnych miskach, ale nie jedzą, obserwują obcych. Kiedy odchodzimy, żegnają nas szczekaniem. Pewnie nie lubią przybyszów.