Michał Musijowski: Play off są na wyciągnięcie ręki

Paweł Pydych jednak ciągle narzeka na skutki kontuzji lewej stopy, której nabawił się na początku listopada podczas meczu z AZS Radex Szczecin.

23-letni Musijowski regularnie od tamtej pory wychodzi w pierwszym składzie "Niedźwiadków" i co ważniejsze nie zawodzi.

- Patrząc na ostatnie pięć lat Twojej kariery, chciałoby się rzec: wszędzie fajnie, ale w domu najlepiej. Wróciłeś do Polonii i od razu stałeś się kluczowym graczem tej drużyny.

- Dwa lata temu po nieudanym sezonie w Krośnie, gdzie spadliśmy z I ligi, postanowiłem wrócić do rodzinnego Przemyśla, gdzie tworzona była z powrotem drużyna II ligowa. I jak widać, był to chyba strzał w "dziesiątkę",. Dużo grałem i drużyna zakończyła sezon dopiero w maju walcząc w barażach o I ligę. Teraz jesteśmy właśnie na zapleczu ekstraklasy i walczymy o udział w fazie play off.

- Już jako nastolatek trenowałeś pod okiem Macieja Milana. Czy w tym sezonie, gdy znów przyszło Ci pracować z tym szkoleniowcem, coś Cię szczególnie zaskoczyło w warsztacie tego szkoleniowca?

- Zaczynałem trenować już w podstawówce. Dużo się zmieniło przez ten okres. Na pewno większe doświadczenie, praca asystenta w ekstraklasie pomogła w zdobyciu większych umiejętności, co widać teraz przy samodzielnym prowadzeniu zespołu. Oczywiście również lata kształcenia się przydały się do ogólnego warsztatu trenera Milana.
- Po przyjściu Pawła Pydycha, chyba nie spodziewałeś się, że w tym sezonie będziesz pełnił niemal tak samo ważną rolę w drużynie, jak rok wcześniej?

- Wyższa liga i poziom rozgrywek, lepsi zawodnicy, potrzeba było czasu, żeby się przyzwyczaić. Na pewno Paweł, jako gracz bardziej doświadczony mi w tym pomógł. Nie było łatwo na początku, ale z biegiem czasu udało się pokazać i udowodnić, że można być wartościowym zawodnikiem w tej lidze.

- W kilku spotkaniach byłeś naprawdę blisko osiągnięcia triple-double. Po sezonie chyba będzie sporo propozycji gry w innych klubach. Jeśli pojawi się propozycja z ekstraklasy, zaryzykujesz?

- Co prawda jeszcze nie udało się uzyskać wspomnianego triple-double, ale jeszcze parę meczy zostało i kto wie, może się uda (śmiech). Tak na poważnie , chyba nie to jest najważniejsze, a zwycięstwa drużyny i osiągniecie zamierzonego celu w tym sezonie. Co do mojej przyszłości na razie nie zaprzątam sobie tym głowy. Po rozgrywkach zobaczymy,co się wydarzy.

- Do końca rundy zasadniczej pozostało osiem spotkań. Z drużynami z miejsc 4-7 gracie u siebie, z czterema najsłabszymi drużynami w lidze - na wyjeździe. To chyba dobrze wróży jeśli chodzi o miejsce w "ósemce"?

- Myślę, że u siebie nie stoimy na przegranej pozycji z żadnym rywalem, trzeba wygrać kilka meczy oraz powalczyć na wyjeździe i wydaje się, że "ósemka" jest jak najbardziej do osiągnięcia.

- Czy grając zawodowo w koszykówkę, jest czas na kontynuowanie nauki?

- Nie powiem, że jest łatwo, ale nawet na swoim przykładzie mogę stwierdzić, że jest to do wykonania, gdyż jestem studentem IV roku Wychowania Fizycznego na Uniwersytecie Rzeszowskim. Także da się!